U mening orzuyim edi. Unga erishish uchun to’glarni talqon qildim. Unga erishish uchun toshlarni kemirdim, suvlarni simirdim. To’siqlardan qo’rqmadim. Ortga boqmadim. Mana endi u yonimda, bag’rimda. Uhlasa oydan go’zal, uyg’onsa kundan yorqin. Sochlari shabadadan yaralgan, qo’limda o’ynaydi. Badani shaloladan yaralgan, ko’rsam ko’zim quvnaydi. Mening ayolim. Mening xayotim . Umrimning mazmuni. U yo’qligida umrim oqar suvga qiyos edi. Xozir esa toshqin daryodan jo’shqin. Uni ko’rganda kamina ko’rga aylandi. Oshiq bo’lib saylandi. Og’ir yo’lga boylandi. U boyning qizi edi. Men soyning izi. Oddiy odam soyasi. Tog’u toshlar qoyasi... O’shal damlarda mendan tushkun odam yo’qdek edi dunyoda. Unga erishishdan mushkul ish yo’qdek edi dunyoda. Do’stlar menga hoy dedilar. Esingni yig’ boy dedilar. Sen u yoqga yetgancha… Ortga boqdim men shu payt. Ortimda bolalik payt. Yalang oyoq yurganim... Shu xo’shsharib turganim… Yo’q raxmat! Oldga boqdim o’shanda. Oldimda bir go’shanga. Ko’zim qamashdi shu dam. U joydan taralar nur. Tizzam cho’k tushdi shu dam… U joyda turar bir xur. Bo’ldi dedim o’shanda. Manzilim aniq bo’ldi. Orzuyim aniq bo’ldi. Bilagim kuchga to’ldi. Tortmamni ochdim. Qalamlarimni sochdim. Qog’oz olib ismingni, men uchun dunyodagi eng yoqimli so’zni yozdim. Uni o’rnim ustiga ostim. Har gal do’st-dushmanlar chiqqanda, hey to’xta boy deganda, qizlar ko’p bu dunyoda, bir biridan ziyoda… shu qog’ozga boqardim. Xoy-xavasni yoqardim. Faxsh ko’p bu olamda. Qiyin bo’ldi menga ko’p. Har bir bosgan yo’limda ham o’nggim ham so’limda, qizlar chiqaverar ho’p. Oyog’im yer ko’rmagan. Pedaldan xech turmagan. Yaratganga shukur. Ming boy bo’lganimda ham, shag’zoda-yu xon bo’lganimda ham... Mening nomim seniki oldida kamtar. Yer quyosh oldida past bo’lgani kabi. Men taslim bo’lmadim o’shanda. Yigirmada edim o’shanda. Do’stlarga qo’shilmadim. Xavasga shoshilmadim. Vaqt berarda kelajak. Men mehnat qildim. Na dam oldim, na tindim. Kechalar uxlamasdan, sho’xlikka chog’lanmasdan, kitob qoraladim. So’zlarni saraladim. Qo’lyozmam ham quyosh nurni ko’rdi bir kun. Xosiyatli kun. Menga omad kulgan kun. Nomim uchdi osmonga, ocean orti tomonga. Yurdim men ham shu joyda. Ko’plab birodarlarim kabi. Umrimning ajoyib onlari o’tdi… Qaytish kuni kelgandi. Cho’ntak shonga to’lgandi. Yomg’ir yoqgan kun edi. Qor ham yoqgan kun edi. Chaqmoq chalgan kun edi. Shayton chalgan kun edi. Bo’ron turgan kun edi. Xudo urgan kun edi. Ayraportda turardim yolg’iz. Uni ko’rdim o’shanda. Nurga to’lgan gulshanda. Bo’yi baland ham biroz. Tik yurardi gavda g’oz. Egnida shoyi ko’ylak. Yuzida lal ko’zoynak. U menga boqdi shu payt… Xuddi itga boqgandak. Uni birinchi marta oynai jahonda ko’rgandim. Ko’rgandim-u kuygandim. Xayyotda undan go’zal. Itbo’sam ham mayliydi. Bir bor boshim silasa… Megi… Megi… chaqiraman uni unsiz. Qaramaydi ul go’zal qiz. Mening azoblarim kabi uzun avtomobilga o’tirdi-yu ketdi. Ketdi qilib meni jonsiz. Biroz xarakatsiz turdim, o’lgim keldi juda ham. Lekin azroildan darak yo’q. Bu azobdan panoh yo’q. Keyin sekin ortga qaytdim. Kerakli odamga dardim aytdim. Meni ham tushinadigan odam borligini eshitib toshdek ko’nglim tog’dek bo’ldi. Zo’r hikoya yozdim men. Kino olishga tushdik. Bosh ro’lga uni taklif qildik biz. Biz rejissiyor ikkimiz. U tezda rozilik berdi. Uning suxbatini olgancha, meni odam deb tan olgancha, jonim keldi bo’g’zimga ona suti og’zimga. Lekin hudo berdi. Qiz menga qalbin berdi. To’y ham qildik o’sha dam. AQShu, o’zbekda ham. Teppamda hudo bor, qo’lim tegmadi unga, har xolda to’y o’tgancha. To’ydan so’ng bor alamim, chanqog’Im ham talabim, oldim bitta qo’ymasdan. Hozir ham u bag’rimda. kiyimi yo’q yalang’och. Uxlar farishta misol. Farishtdanda go’zal. ***