Shiddatli to'fon-u to'lqinlarni o'ziga sig'dira olgan ummon quchog'ida, "Titanik" nomli alpqomat kema manzil tomon suzib borardi. Necha minglab odamlar, ishchilar, yo'lovchilar, xizmatchilar, sozandalar bu kemadan joy olishgandi. Kema juda katta bo'lib, uzunasiga ham, bo'yiga ham, eniga ham odam zotini lol qoldiradigan darajada edi. Kema palubasida har-xil kafe, bar va musiqiy maydonchalar joylashgandi. Shu joylarda, sayohat zavqidan suhbat qurib o'tirgan oilalar va sevishganlar, ko'rgan odamning havasini keltirardi. Ayniqsa, bizning otashin juftlik. Jek(Jack) va Rouz(Rose). Bu ikki juftlik bir-biriga olam-olam quvonch ulashib, kemaning uchi, ya'ni peshonasi hisoblanuvchi joyda turishar edi. -Qo'llaringni kengroq och Rouz! -Yo'q, qo'rqaman! -Qo'rqma! Axir bu ajoyibku. Qara, mana bunday! -Juda baland ekan! Qörqyabman! -Rouz, men yoningdamanku! -Qo'limni qo'yib yuborsam tushib ketishim mumkinmi? -Yo'q, seni ushlab turibman. -Yaxshi, qo'yib yuborma! Rouz paluba chetidagi tutqichlarni ohistalik bilan qo'yib yubordi. Qo'llarini ilg'ab bo'lmas darajada yuqorilatib, chuqur nafas olishni boshladi. -Barakalla, qani yana ozgina, bilaman, uddalaysan! -Meni qo'yib yuborma Jek! -Aslo! Seni "ketaman" desang ham qo'yib yubormayman! -Balandligini qara Jek! -Pastga qarama! To'g'riga qara! -Yaxshi. -Endi ko'zingni yum! -... -Yumdingmi? -Ha! -Nimani his qilyabsan? Jek uning ortidan, huddi Rouzdek, qo'llarini keng ochib oldi. -Shamolni, dengiz shamolini. -Yana? -Shovqinni eshityabman! -Shuni o'zimi Rouz? Menichi, meni his qilyabsanmi? -Ha Jek. -Unday bo'lsa seni sevaman Rouz! -Nima? Eshitolmadim!? -Men seni sevamaaan Rouz! -Jek shunday deb, osmonga qarab baqira boshladi. -Seni sevaman Rouz! Men seni sevaman! Rouz bu dil izhorlarga javoban, ortiga tisarildi. -Qaytar! Yana eshitishni hohlayman. -Men... Seni... Sevaman... Rouz... -Men ham Jek! Men ham seni sevaman! Qaynoq izhorlardan so'ng, otashin lablar bir-biriga tutashdi. Qo'llar ham jim turmay, suyuklisini bag'riga qattiq bosa boshladi. Bir butun jondek, sevgidan baravar rohat olayotgan juftlikka, har qanday sevishganning havasi kelardi. Ular kemaning eng vahimali nuqtasini, eng ehtirosli va lazzatli nuqtaga aylantirishgandi... Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ "Every night in my dreams, I see you, I feel you, That is how I know you go on. Far across the distance And spaces between us. You have come to show you go on..." Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ -Jek! -... -Jek uning bo'yinlaridan lablarini uzib, ko'zlariga ma'noli qaradi. -Men sovudim. Yur tryumga qaytaylik! -Yana ajralar ekanmizda?! -Buni men ham hohlamasdim Jek! Ammo nailoj! -Mayli yur! Ikki sevishgan uchrashuv joylaridan ketib, tryumga yo'l olishdi. Ular bir-biriga xuddi yosh bolalardek hazil qilib, paluba ustida o'ynab ketishardi. -ho'sh go'zalim, endi qachon ko'rishamiz? -Ertaga! -Ertaga? Soat nechada? -Soat ertalabki o'nlarda. -Har doimgi joyimizdami? -Yo'q, u yerda meni ko'rib qolishadi. Yaxshisi, asosiy zina oldida ko'rishamiz! -Nima desang shu Rouz! Faqat kechikmasang bas! -Kechikmayman! Ha aytganchi, ertaga senga atalgan sovg'am bor. -Qanday sovg'a? -Ertaga bilasan! Ko'rishguncha Jek! -Ertagacha Rouz! Oshiqlar otashin lablar bösasini bir-biriga hadya etib, o'z yo'llariga tarqab ketishdi... Jek erta kelguncha, tunni qanday o'tkazishini o'ylab boshi qotgandi. Hayoliga faqatgina Rouz kelardi. Boshqa bir narsani o'ylashning, imkoni yo'q edi go'yo. Do'stlari yoniga, barga bordi. Ular bilan biroz pivoxo'rlik qildi... Rouz ham huddi shunday ahvolda edi. Erta kelishini, tezroq soat o'n bo'lishini va asosiysi sevgani bilan birga bo'lishini o'ylar edi. Vaqt sekin o'tayotganidan nolir, chalg'ish uchun suratlar tomosha qilar, kitoblar o'qir edi. Kema tun qariga g'arq bo'lganida esa, ikki sevishgan allaqachon shirin uyquga ketishgandi... Munavvar tong. Quyosh nurlari palubani qizdirar edi. Kema usti odamlarga to'lib bo'lgandi. Kimdir nonushta qilsa, kimdir badantarbiya qilardi. Kimdir gazeta o'qisa, yana kimdir quyosh va cheksiz ummonni tomosha qilar edi. Rouz ham erta tongdan tashqariga chiqdi. Eshikdan chiqishi bilan yuziga mayin shabada urildi. Shamol uning sochlarini o'ynoqlab, husniga yana bir qancha husn qo'shar edi. U kema chetiga bordida, shamoldan bahra olib chuqur nafas ola boshladi. Bugungi rejalashtirgan ishini yana bir o'ylab, ortiga qaytib ketdi... Jek ko'zlarini zo'rg'a ochdi. Kechagi pivoxo'rlikdan biroz mazasi qochgandi. Tumba ustini paypaslab, soatni topdi. Ko'zlarini erinib ochib, soatga qaradi. Soat 9:45. Bir zumda uyqusi o'chib, o'rnidan sakrab turdi. Kiyimlarini shoshib kiyib, sochlarini epaqaga keltirdi. Xonasidan uchib chiqib, kelishilgan uchrashuv joyiga yugurdi. Aksiga olib lift ham band. Zina bo'ylab yuqorilab ketdi. Yo'ldagi odamlarga urilib-surilib, asosiy zina oldiga yetib keldi. Uni bu yerda tilla rang libosga o'ralgan parivash kutib turardi. Ikki mushtoq ko'zlar, ko'zlarga tushdiyu, sog'inch ila qadamlar tashlandi. -Salom Rouz, kuttirib qo'ymadimi? -Salom! Hozir kelgandim. -Ho'sh malikam, qayerga boramiz? -Jek shunday deb, Rouzga qo'lini bukib ishora qildi. -Pastga! -dedi, Jek qo'lidan tutarkan. -Yaxshi! Pastga bo'lsa pastgada. -Nega ko'zing qizargan? -Kech uhlagandim, bolalar bilan o'tirgandik. -Ha! Ular zina bo'ylab pastlab borishardi. Qavatma-qavat kemaning tubiga yo'l olayotgan bu ikki yoshning, hayolida sabrsizlik va qiziqishdan boshqa narsa yo'q edi. -Aytgancha. Sen kecha menga sovg'a vada qilganding?! -O'sha sovg'aning oldiga ketyabmiz! -Qayerga? -Hech kim yo'q joyga. -Adashmasam, bu yuklar ombori. -Adashmading, huddi o'sha yerga. Jek bu kutilmagan xabarni eshitib, dovdirab qoldi. Oldinda uni nimalar kutayotganini o'ylab hayajonlanib ketardi. Etaklarini qo'lida ko'tarib olib, nozik qadamlar bilan shoshilmay pastga tushayotgan Rouzni tezlatgisi kelardi. Hayoli tinchlik bermay, ming bir bo'lakka bo'linardi. Va nihoyat ombor eshigi ko'rindi. Ochiq ekan. Bir xizmatchi ichkarida nimalarnidir qidirib yurgandi. Ikki sevishgan fursatdan foydalanib, ombor chap tomoniga, yuklar ortiga o'tib olishdi. Boyagi xizmatchi qidirayotgan narsasini topib, eshik yopib chiqib ketdi. Jek va Rouz esa, katta bir omborxonada yolg'iz ikkisi qoldi. -Chiqib kettimi? -Ha! Jek ortida turgan mashuqasiga tezda o'girildi. Boshidan o'ziga tortib, lablaridan o'pa boshladi. Rouz ham Jekning bo'salariga erinmasdan javob qaytara boshladi. O'pichlarning o'ziga xos ehtirosli ovozlaridan ruhlanib, ikki oshiq jarayonni battar oshirishdi. Tepa lablar, quyi lablar tez-tez almashinib ishlardi. Bularning orasiga tillar ham suqulib kirdi. Ovozlar yanada shirali eshitila boshladi. Til va lablarning o'zaro chiqishuvi ila, badanlar ham bir-biriga yopishdi. Bo'salar markazi almashib, bo'yin va iyaklarga hujumga o'tildi. Jekning butun vujudini dengiz tafti aralash ifor egallab olgandi. Maqsadi faqatgina shu visolga erishish, mahbubasi tomonidan tuhfa qilingan sevgi lazzatini his qilish edi. U Rouzning belidan o'ziga qattiq tortib, bo'yinlardan tinmay o'pardi. Rouz esa bu holatdan sarmastdek, boshini tepaga qilib, shipga qarab hansirar edi. Jek sevgilisining bo'ynidan o'tib, ko'krak tepa qismiga tushdi. Iforning asosiy maskani hisoblanuvchi bu joyni, bo'salar bekatiga aylantirdi. Oldi katta uchburchak ochiq ko'ylak bo'lganligi uchun, o'pichlar bag'ishlanayotgan joy ham kattaroq edi. Ko'krak tepalaridan o'pib, boshini tepaga ko'tardi. Chanqoq lablar yana to'qnashdi. Rouz ham juftining ikki yuzidan ushlab, lablarini unga bag'ishlar edi. Jek esa, bu orada qo'llarini tilla rang ko'ylakning orqa tomoniga yugurtirgandi. Ko'ylak orqa tugmalaridan birini endi bo'shatayotgandi. -Shoshma Jek! -... -Jek unga savolomuz nazar soldi. -Bu yerdamas! Yur! Qaynab chiqayotgan ehtiros bir chetga surilib, turli xil chamadon va buyumlar orasidan yura boshlashdi. Huddi, yana ozgina yursa bir-birini yoqotib qo'yadigandek, qo'llarini qattiq ushlab olishgandi. Bolalarcha nimanidir intiq qidirishardi. Ombor markazida turgan aravaga to'qnash kelishdi. -Qara Jek, ajoyibku! -Ha, ajoyib! -Yur, yoniga boramiz! Bejirimgina alvon tusdagi ot qo'shiladigan faytonli arava yoniga borishdi. Ko'rinishidan chamasi o'n yillik tarixga ega bu ot aravaning, usti va eshiklari biroz chang bosgandi. Jek ehtirom ila Rouz uchun fayton eshigini ochdi. -Marhamat honim! -Rahmat! -deb, Jekning qo'lidan tutib, fayton ichiga kirdi. Jek esa, otlarni jilovini tutuvchi aravachi o'rniga o'tirdi. -Qayoqqa boramiz xonim? -Uzoqqa... Hech kim topa olmaydigan joylarga. -Faqat ikkimiz. Boshqa hech kim! Rouz Jekning so'zlaridan ilhomlanib, uni qo'llaridan ushlab, ichkariga tortib oldi... Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ "Near, far, wherever you are, I believe that the heart does go on. Once more you open the door And you're here in my heart And my heart will go on and on. Love can touch us one time And last for a lifetime And never let go we're gone..." Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Qarama-qarshi joylashtirilgan yumshoq o'rindiqlarning biriga, yonma-yon joylashib olishdi. Rouz halaskori Jekning ko'zlariga qarab turar edi. Ikki sevishgan ko'zlaridan-ko'zini uzmay, yana bir bo'salar olamiga sayr aylashdi. G'unchadek lablar shitirlashi ila, boya yechilib ulgurmagan ko'ylak tugmalari yechila boshladi. Jek shoshmasdan, ohista harakat yordamida, Rouzning ehtirosini qitiqlab borardi. Goh bo'ynidan o'par, goh badanini silar, gohida tillarini tili bilan o'ynar edi. Qo'llari ko'ylak tugmalarini yechib bo'ldi. Söngra, tilla rang libosni, ayol yelkalari uzra pastga tushirdi. Rouz ham tushayotgan ko'ylak yo'nalishi bo'ylab, yelkalarini ohistagina tepa-pastga o'ynatib qo'ydi. Ortiqcha harakatlardan qochib, libosni birvarakayiga oyoqlardan ham chiqarib olishdi. Jek qarshisida korset va ich kiyimda turgan sanamni quchog'iga oldi. Beli bo'ylab qo'lini aylantirdi. Bir qo'li bilan do'mboq sonlar orasini silay boshladi. Bu harakati Rouzga hush yoqdiyu, ehtiros bilan ovoz chiqardi: -Mmmm, Jeeekk. -Bu kunni anchadan beri kutgan edim. -Men hammm. Ikkisi ham ehtirosdan to'lg'onib harakat qilardi. Rouz o'rindiqga o'tirgan holatda bo'lsa, Jek fayton poliga cho'kkalagan holatida edi. Rouz oyoqlarini Jekning belidan o'tqazib oldi. O'ziga qattiq tortib, bo'salar uchun qulaylik yaratdi. Lablari tinmay bo'sa hadya qilayotgan bir vaqtda, qo'llari Jekning ko'ylagini yechish bilan ovora edi. Tugmalari yechilgach, ko'ylak tanadan chiqarib tashlandi. Oz fursat bo'lsada, bir-birini sog'inib qolgan lablar yana tutashdi. Jek bo'salarni to'htatmasdan kamarini yechib, shimini pastga tushirdi. Oyoqlarini birin-ketin shimdan chiqarib, Rouzning oyoqlarini belidan teparoqqa ko'tardi. Ich kiyimini ham pastga, shimi yoniga tushurib, undan ham oyoqlarini chiqarib oldi. Endi Rouz qarshisida sevgilisini yalang'och holatida ko'rar, u bilan iloji boricha tezroq qovushgisi kelardi. Jek esa buni aksini qilar edi. U ohistalik bilan harakatlanib, mahbubasining ehtiroslarini junbushga keltirar edi. Boyadan beri halaqit berayotgan ich kiyimlarni yecha boshladi. Ulardan halos qilgach, ozodlikka chiqqan ko'kraklar orasiga bosh suqdi. Birini olib, birini qo'yib tinmay o'pardi. Taglaridan tishlab iz qoldirar, qo'li bilan qattiq ezib qo'yardi. Oppoq, dumaloq ko'kraklar o'rtasida, boshqacha tusda ajralib turgan so'rg'ichlarni ham tinch qo'ymas edi. Oyoqlari orasida och pushtirang bo'lib ajralib turgan avratiga ham vaqt ajratardi. U chap qo'li bilan klitorlar ustini tinmay aylantirsa, o'ng qo'li bilan ko'kraklarni ezardi. Namlangan ayol a'zosi ham, o'z jinsiy sherigini qidirib, qichiy boshlagandi. Rouz qo'li bilan paypaslab, nihoyat Jekning asbobini qo'lga kiritdi. Allaqachon hajmini kengaytirib ulgurgan asbobni, uyoqdan-buyoqqa o'ynab unga ham azob bera boshladi. Rouzning hansirayotgan nafasi biroz o'zgarib, rangi ozgina qizargandi. -Rouz! Senga yoqayabdimi? -Ha. Faqat... -Ho'sh... -Korset siqyabdi! -Unda yechib tashlaymiz! Orqa va oldidan o'nlab iplar bilan bog'langan korsetni yecha boshlashdi. Jekning qo'llari ora-orada sabrsizlikdan qaltirar, tezroq visolga yetishish umidida edi. Ana endi Rouz ortiqcha hech narsasiz, qip-yalang'och namoyon bo'lgandi. Qomatini birozga go'zallashtirib turgan korsetdan halos bo'lgach, chuqur nafas olib qo'ydi. To'xtab qolgan ish, o'z joyidan davom ettirildi. Ikki yalang'och tana bir-biriga singib ketdi. Duch kelgan joyidan o'pib, duch kelganidan tishlay boshlashdi. Rouz haqiqiy erkak taftini his qila boshladi. Qo'li bilan asbobni o'ziga tortib, jinsiy sherigiga to'g'irlardi. Jek esa, lablar orasidan chiqib ketolmasdi. U boshini ko'tarib, sevgilisining oyoqlari orasini kengroq ochdi. Rouz o'rindiqda o'tirgan holatida oyoqlari ochilib, o'zi biroz orqaga yotdi. Jek jinsiy a'zolarni qarama-qarshi qilib, yuzini Rouzning yuziga yaqin qildida: -Seni sevaman Rouz -deb, ortiqcha kuchsiz itara boshladi. Birozgina qiyinlik bilan, asbob ichkaridan joy oldi. Qindagi namlik tufayli osongina davomiylashib, sirg'ala boshladi. -Ahhhh, Jeeek, mmmm. Ehtirosni yuqori nuqtagacha ko'taruvchi ovozlardan sarmast edilar. Aloqa jonlariga oro kirgizib, tashvishlarni butunlay unutishdi. Jek Rouzning oppoq sonlaridan ushlab, oldi-orqaga tebranma harakat qilar edi. U hech ham shoshmasdan, ohistalik bilan asbobini kirgizib-chiqarar, kezi kelganda asbobni chiqarmay turib, egilib lablardan bo'sa olardi. Mayin va ehtirosli bu ajib harakatdan, juftlik o'rtasida sevgidan boshqa narsa yo'qligi aniq edi. Ular visol lazzatidan sarmast edilar. Ikki sevishgan bir-biri bilan hirs uchun emas, balkida birgalikda visol ila vaqt o'tqazish uchun qovushishar edi. Jek ohista harakatini davomiyligini ta'minlar ekan, vaqt degan so'zni hayolidan butkul olib tashlagandi. Ikkovi ham romantik o'tayotgan bu lazzat onlarini, bir umrga abadiy bo'lishini hohlashar edi. -Jeeekk! Sseni sevamaaan Jek! -Men ham Rouz, men ham seni sevaman! Ehtirosli ovozlar, mayin hansirash va chuqur nafaslar ta'sirida, arava oynalari terlab ketgandi. Ikki sevishgandan aloqa uchun talab qilingan vaqt ham ko'payib borardi. Jek esa, hali-hamon o'sha yo'nalishdan to'htamas, mahbubasining husnidan ilhomlanib harakatlanardi. Terlab ketgan tanasi, fayton ichida ohista tebranardi. Rouzdan ham ter chiqa boshladi. U boshini o'ng chapga qilib, qo'llarini duch kelgan joyga qo'yardi. Goh o'rindiq qoplamasini g'ijimlasa, goh tepasidagi terlagan oynaga qo'lini qo'yardi. Jek uning holatidan tugatayotganini bildi va o'zi ham harakatni biroz tezlashtirdi. Rouz nafas olishi tezlashib, hansirash ohangi ham biroz tezlashdi. Bellari va oyoqlarini ozgina tepaga ko'tardi. -Xmmm, ahhh... Birdaniga harakatlaridan to'htab, chuqur-chuqur nafas ola boshladi. Jek uni tugatganini bilib, o'zi ham tugatish uchun shaylandi. Ichi qizib borgani sari, harakat ham tezlashar edi. -Iltimos Jek, ichimga tashla! Seni ich-ichimdan his qilishni hohlayman! -Yaxshiii. Seni sevaman Rouz! Qisqa dialogdan so'ng, Jekda katta o'zgarish paydo bo'ldi. Vanihoyat, uzoq kutilgan jarayon ham boshlanib, harakatini susaytirdi. -Uhhh, anaaa. Ichidan qaynab chiqqan ehtiros tomchilari, harakatlari samarasi bo'lib xizmat qildi. Asbobni sug'urmagan holatida, Rouz o'tirgan o'rindiq tepasiga qo'li bilan suyanib qoldi. Tagida ehtiros ta'siridan hali chiqib ulgurmagan sevgilisiga jilmayib qo'ydi. -Juda ham go'zalsan! -Seni esa qalbing go'zal Jek! -Sen bilan birga ekanligimdan, faqatgina hursandman! -Men ham. Charchab qolmadingmi? -Aslo! Seni qoniqtira oldim degan umiddaman! -Albatta! Juda hursandman! Fayton ichida yonma-yon dildan suxbat qurishdi. Sevgi ertaklaridan tinglab, bolalarcha orzu qilishar edi. So'ngra, faryod solgan oshqozon dardida, tepaga qaytishga majbur bo'lishdi. Oxirgi qolgan energiyani, kiyimlarni kiyish uchun sarflab, faytonni tark etishdi. Yuk ombori bo'ylab, eshik tomon ketishar ekan, bo'lgan ishdan mamnundek tabassum qilishar edi. Ayni shu vaqtda, ular uchun dunyoda faqat ikki baxtli inson bordek edi go'yo. Bu baxtli ikki inson esa - Jek va Rouz edi... E'tiboringiz uchun tashakkur aylab, kamchilik va xatolar uchun uzr so'rab qolaman... Hurmat va ehtirom ila Egoiste!