Budilnik ovozi shirin uyqimdan voz kechishimga sababchi böldi. Bugungi tong hamasidan ham gözal va munavvardek tuyulardi. Endigina qaddini rostlayotgan puyosh ham menga kulib turgandek edi. Bir kerishib uyqu haqida unutdimda, har kungidek badantarbiya qilib, dush qabul qildim. Issiq qahva bilan ikta tuhumni paqqos tushurib, tvni yoqdim, har doimgidek "Davr" informatsion körsatuvini körib, söngra sport yangiliklarini kördim. "Mundial-2014" boshlanishiga ham bir necha oy qolibdi. Afsuski bizning shunqorlar 32 jamoaning orasida yöq edi. Ammo adolatparvar hakamimiz ösha yerda, Braziliyada. Yangiliklardan boxabar bölgach, Botir akamga qöng'iroq qildim. Ulardan bosh ishxonaga boraverishim haqidagi körsatmani oldimu, ishxonaga uchdim. Bugun yana bir katta korxona rahbarlari bilan uchrashib, shartnoma imzolaymiz. Uchrashuv roppa rosa 9:00 da. Lolaga ham shu sababdan "10da bora olaman" degan edim. Bu öta muhim uchrashuv, ötkazib yubora olmasdim. Botir akam ishxonalariga yetib keldim. Hujjatlar, shartnomalarni taht qildik. Hammasi joy joyida. Ayniqsa mening kayfiyatim. Men judayam a'lo, kötarinki kayfiyatda edim. Mening bugungi holatimdan hamma hayron edi. Botir akam: "bugun boshqachasan Umid, kayfiyatin yahshi körinadi, nimadan hursandsan", "ishlarimiz joyida, öqishlarim ham deyarli bitdi, yaqinlarim ham yonimda shunga hursanmanda Botir aka", "anavi senga rasmini körsatkan qiz, kelnoyin borgan joy könmaganga öxshaydi", "hechqisi yöq, uylanaman deb shoshayotganim yöqku, hamasi vaqti kelar", "vaqti keldida ukam...". Shu payt bölajak hamkorlarimiz kirib kela boshladi. Birin-ketin klassik uslubda kiyingan odamlar kirib kelishdi. Ularni kotibasi (adashmasam u kotiba edi) menga g'alati qaraganidan özimni noqulay his qildim. Shunday qilib ularni tuzukkina kutib oldik va shartnomani ham eson omon imzoladik. Botir akamga öqishimda qiladigan ishlarim borligi tufayli ketishim kerakligini aytib, öqishga yöl oldim. Ishhona va institut orasi unchalik uzoq emas edi. Ammo menga bu masofa xuddi shaxar u chetidan, bu chetiga borayotgan tuyulardi. Yöldagi svetofor, tirbandlik kayfiyatimni buzar, haydovchini sekin yurayotgani ham jig'imga tegardi. Nixoyat institutga yetib keldm. Kutubxona tomon yaqinlashganim sari qadamlarim sekinlashardi, sababini bilmasdim. Balki birinchi bor körganimdan beri halovatimni ög'irlagan parivash bilan birinchi marotaba körishayotganim uchundir. "Körinishim yaxshimikan" deb özimga özim savol bermayotganimga ham ancha bölgandi. Kutubxonaga ham yetib keldm. Tashqaridagi oynadan ichkarida ötirgan bir suluv körinardi. Haa, bu ösha, ösha Lola edi. U menga yon tarafdan körinardi. Eshik oldiga yetib keldm ammo kirolmasdm. U bilan qanday salomlashish haqida öyladim. Nima bölsa bölar u bilan rasmiy munosabatda bölmasam bölgani, uni özimga örgatishim, ishonchini qozonishim kerak. Birinchi marotaba ishxonamda raxbar kursisiga ötirayotganimda ham bunchalik hayajon bölmagandi. Shu payt kutubxonadan bir bola chiqib keldi va eshik ochilgandan sezgan bölsa kerak, Lola menga qarab jilmayib, yoniga borishimni astagina ishora qildi. U och pushti rang, yengi kalta köfta kiyib olgandi. Afsuski, hamma tugmasi taqilgan edi. Köftasidan örtacha kökraklari turtib turgani tufayli tarang turardi. U köpchilik kiyadigan oddiy, tizzasigacha tushib turgan yubka kiyib olgandi. Buni men unga yaqinlashganimdan söng kördim. U menga ishora qilgandan söng, qandaydir qog'ozlardan köz uzmayotgandi. Birinchi sözni men aytdim: "kechikmadimmi", "yöq, ayni vaqtida keldingiz". Uning yoniga sekingina ötirarkaman, undan taralayotgan ifor meni jinni qilayozdi. Menimcha bunday hiddan birinchi bor bahramand bölishim edi. Lola: "men ozgina harakat qildim, ammo qandaydir kamchilik borga öxshaydi, shuni körib bering", "yahshi, unda shundan boshlaymiz". Men u bilan ozroq u bu yoqdan gaplashamiz deb öylagandim. U esa huddi shoshilayotgandek diplom ishini menga körsata boshladi. U har xil mayda chuda savollar berar, aytgan narsamni yana takrorlashimga majbur qilardi. U menga hech narsani bilmaydigan omidek körinardi. Lekin gaplari buni teskarisini aytardi. U bilan dars tayyorlar ekanmiz, u judayam berilib gapirardi, men esa uni miriqib tinglardim. Chunki, uni ovozini tinglashni 4yil kutdim. Shu kunlar ham keldi. U gapirishi juda ham ajoyib yosh bolaga öxshardi, ovozi esa juda yoqimli edi. Savollar yomg'irida qolgandek edim göyo. U esa ora-orada "köp savol berib yubormadimi" deb kulib qöyardi va javobimni ham kutmasdan yana savol berib ketardi. Men esa qölimdan kegancha javob berardim. U meni paqat quloqlari bilan emas, huddi butun vujudi bilan tinglayotgandek edi. U qog'ozlariga men aytgan yozuv-chiziqlarni qilayotganda men uni kuzatardim. Bu manzarani kuzatish juda ham maroqli va yoqimli edi. Uning qöllari nafis harakatlari va oppoq, nozikligi bilan hayolimni ög'irlardi. Hayolim darsdan chalg'ib boshqa tomonlarga yönalardi. Dars bilan ovora bölib tushlik vaqti bölganini ham payqamay qolibmiz. Lola darslarini yig'ishtirib, ketishga tayyorgalik köra boshladi...