Ertasi kuni taqdirga tan berib, Saodat "yangi sarguzasht"larga o'zini tayyorlab chiqqan Saodatga kechagi voqealar sal bo'lsada yoqqandi. U qilgan ishidan bir afsuslansa, bir o'zini ovutardi: -Ha menga nima qibdi. Juda yomon ish qilganim yoqku, Jamilaga o'xshab qochib ketganim yo'q. Ha bir marta hiyonat qildim. Buni hech kim bilmadi. Ammo baribir Usmon akam sikkanlarida, emchaklarimdan ezganlarida mazza qildim deya kechagi voqealarni eslab bir kulib qo'ydi. Erining quchog'ida endi endi seks lazzatidan bahramand bo'layotgan bu juvon, birdaniga erini urushga jo'natib, nimagadir tashna bo'lib qolgandi. Bu bo'shliqni kecha Usmon to'ldirdi. Agar yana u taklif qilsa yo'q demaydi. Ammo birozdan so'ng fikri tiniqlashib yana o'ylay boshladi: -E baribir noto'g'ri ish qildim. Juda yomon ish qildim. Sharmandaman. Baribir ming qilsam ham bu ishni qilmasligim kerak edi. Bitta eri urushga ketgan menmi? Qanchadan qancha ayollar yashayaptiku... Afsus. Ko'za baribir sindi. Endi nima bo'ladi? Usmon menga foxishadek munosabat bildiradi... Ha mayli bo'lar ish bo'ldi... U ertalab aravasi bilan ishga chiqar ekan, Usmonni biroz kutib turdi. Yarim soat deganda Usmon ham keldi va g'ayritabiiy ko'rina boshladi. -Assalomu alaykum.. -Va alaykum assalom, kelin yaxshimisiz. Uydagilar yaxshimi? Charchamayapsizmi? -Yaxshi rahmat.... Usmondan bunday shirin muomalani kutmagan Saodat uyalganidan nima deyishni bilmasdi. U kutganidan boshqa muomala olgach, yana Usmon uning nazdida qahramonga aylandi. "Demak sevadi. Kechagi qilgan ishidan afsusda. Mening ham qalbimda unga nisbatan nimadir bor. Kecha o'zi aytdiku, sevish gunoh emas deb. Ana Jamila va Doniyor bir birini sevdi va kurashdi. Hozir ular baxtli. Qara, xatto eslagisiyam kelmayapti kechagi voqeani..." Shuni aytishsa kerakda ayollar kalta o'ylaydi deb. (Balki bu soddalikdir. Balki bu ishonuvchanlikdir. Balki bu kaltafahmlikdir. Balki bowqa narsadir. Bilmadim, bilolmadim. Ayollarning qalbini, falsafasini bilmayman, tushunmayman.) Afsuski, Saodatning ko'nglida kechayotgan fikrlar Usmon uchun zid edi. Usmon rejasi xuddi o'zi o'ylayotgandek keyayotganidan shod edi. Uning rejasiga ko'ra endi Usmon yana o'zini avvalgidek tutadi, xuddi qilgan ishidan pushaymondek. Saodat esa uning harakteriga qoyil qoladi. Natijada, unga bo'lgan mehri oshadi. Oldin o'zi kuch bilan ochgan "yo'llarni" Saodatning o'zi ochib berishi kerak edi. Usmon yana avvalgidek mehribon, kamgap va shirinso'z Usmonga "aylandi". Saodat ham andishani saqlagan holda u bilan kam gaplashardi. Ammo bu oradagi devor bir haftada yiqildi. Endi Saodat chindan ham Usmonni sevib qolgandi. U shuningdek Ohirgi marta Usmondan olgan cheksiz ehtiroslarni yana tanasida tuyishni istardi. Buning uchun nima qilish kerak? Ha, albatta.... Ertasi kuni ertalab Saodat o'rnidan turar ekan, diqqatni tortadigan kiyimlarini sinchiklab qaray boshladi. Afsuski urush sababli uning sanoqligina kiyimlari bor edi. Ularning hammasi ham bir xil uslubda tikilgan edi. Ularning orasidan qizlik paytida kiygan, hozir biroz kichikroq kelib qolgan oq yupqa paplin matosidan tikilgan, tiqilib turadigan, dumbalari va ko'kraklarini taranglashtirib, yaxshilab qaralsa tanasi va ko'kraklarining soskalarini namoyish qiladigan ko'ylakini va lozimini kiyib oldi. U o'ziga yana bir qarab olgach, aravasi bilan tashqariga ravona bo'ldi va ko'chaning boshida Usmonni kutib turdi. Usmon har doimgidek yarim soatlardan keyin keldi. U kelishi bilan Saodatga razm soldi: U har doimgidan boshqacha edi. -Bunday kiyimlar kiyib olgan ekanmi, demak u ham nimadir bo'lishini xohlayapti. Quvonchini sezdirmay, bug'doyzorgacha borib yuklarni ortishdida, lom mim deyishmay yo'lga chiqishdi. Yana o'sha tanish tut daraxti.... -Usmon aka, chanqadim... Ichida nimalar kechayotganligini tashqariga chiqarmayotgan Usmon "jentelmenlarcha": -xo'p kelin, mayli hozir pastga tushamiz. Men ham chanqaganman. -Oh jalapcha, men abetgacha sabr qiluvdim. Shuni aytishsa kerakda, ayollar hech ham chidolmaydi deb. Mayli qani nima bo'larkin, , - deya uning ortidan ergashdi. Ular pastga tushib, chanqog'ini qondirisharkan "kutilmaganda"Saodat engashaman deb suvga yiqilib ketdi: -Usmon aka, yordam bering... Usmon ham kiyimlari bilan o'zini to'pigigacha keladigan suvga tashladi va suv ichidagi jononning belidan ushladi. Muzdek suv ichida beliga tekkan qo'ldan Saodat ohhh devordi. Usmon ham hammasini tushunib yetdi va xo'l bo'lgan ko'ylagi ustidan butun tanasini massaj qila boshladi. -Jonim birov ko'rib qoladi. O'zimizni joyimizga boraylik... -Xo'p shirinim. Ular ust boshlari xo'lligiga qaramay jiydazor tarafga keta berishdi. Markazga yetishgach, baquvvat jiyda shoxlariga xo'l bo'lgan barcha kiyimlarini ilib qo'yishdi va ular bir biriga yutoqib bo'sa hadya qila boshlashdi. Ularning yutoqqan qalblari go'yo butun borliqni unutgandek, tinmay bo'sa olardi. Saodatning muzdek qo'llari Usmonning orqasini massaj qilish bilan band bo'lsa, Usmonning baquvvat qo'llari Saodatning kallamdek keladigan, ko'rgan kishi havas qiladigan emchaklarni ezish bilan band edi. Tarang qo'toq qorniga ishqalanaverib azob bergan Saodat boshqa chidolmadi: -Jonim tezroq bo'ling tiqing... Usmon ham paysalga solmay Saidani jiyda daraxtiga suyab qo'ydi-da, bir oyog'ini ko'tarib, qo'togini amiga keltirib tiqib yubordi. Bir qo'li esa uning emchaklarini ezish bilan band edi. Butun borliqni unutgan Saodat bor ovozicha baqirardi: -Immmmh ohhhhh ayyyy uuugggghhh jonim asalim begim sevgilim. O'zimni shunqorim. Chuqurroq. Ohhh uhhh. Bundan kuch olayotgan Usmon ritmni tezlashtirardi. Borib borib ikkalasi ham ehtirosning cho'qqisiga yetishganida Usmonning butun tanasi qizib ketdi va bo'shanib yubordi. Usmon sperma Saodatning ichiga ketsa nima bo'lishini bilmasdi. U hali uylanmagani uchun, ichiga to'ksa nima bo'lishini tushunmasdi ham. (U paytda uzbxxx.ru sayti bo'magan, jinsiy saboq beradigan ) Tajribali Saodat esa ehtirosdaligidan nima bo'lganini payqamadi ham. Ular biroz o'ziga kelishgach, yana o'pishib yotishdi. Bu vaqt ichida Usmon Saodatning ikki emchagini o'ynash bilan o'tkazdi. Usmonning qo'tog'i Saodatning sonlariga tegib taranglashgach, Saodat qo'liga qo'toqni oldi. Ishqalab yaxshilab turg'izgach, yerga yuztuban yotib, ikki oyog'ini ikki tarafga kerdi. Uning ustiga yotgan Usmon qo'togini amiga to'g'irladi va tiqib yubordi. Ohhhh. Ahhhh uuuuhhh ayyy ooyyyyy uuuuuu vaaaaaay jonim. Saodat tinmay dodlardi. Ikkinchi res bo'lgani uchun uzoq davom etgan aloqadan Saodatning ami ko'karib ketdi. Ular endi qurigan kiyimlarini kiyib olib, yana ishga ravona bo'lishdi.... Endi ular haqiqiy sevishganlarga o'xshashardi. Har kuni tanish tut tagida ot aravani qoldirib, o'zlari "chanqoqlarini qondirish uchun" pastga tushishardi va tanish jiydazorga o'tib ketishardi. U yerdan bir soatlarcha o'tib, qaytishardi. Albatta bu hol uzoq davom etishi mumkinmas edi... Ajoyib tunlarning biri. Abdujamil brigadirning xovlisi. Hamma supada ovqatlanish bilan mashg'ul. Saodat ham shular jumlasidan. Navbatdagi qoshiqni og'ziga solar ekan, uning butun ko'ngli aynib, yuragidan tepaga ko'tarildi. Qo'li bilan og'zini berkitgancha xammom tarafga chopdi. Bir necha daqiqadan so'ng xammomdan rangi dokadek oppoq bo'lgan Saodat chiqib keldi. -Ha kelin tinchlikmi? -Tinchlik, ota, -zo'rga javob berdi u. -Tushlikda go'ja ichuvdim. Shu yoqmadi shekilli. -Ha mayli. Onasi, kelininga chalop qilib ber. Ko'ngil aynishi qoladi. Bechora issiqda ishlayapti. Bu odatiy hol. Xato qilganini tushungan Saodat xonasiga kirdi va oynaga qaradi. Uning yuzida aytarli tasvirlaydigan jihat yoq, qonlari yoqolib, oppoq bo'lib qolgandi. -Nahotki, nahotki. Derdi u. Endi nima qilaman? Sharmanda. Men ham qochib ketaymi Jamilaga o'xshab. Xa shunday qilaman. Erim qaytadi yoki yoq. Har holda Usmon akam meni tushunadi. U meni sevadiku, ertaga Usmon akamga hammasini aytaman, u bilan esa qochib ketamiz. Farzandimiz tug'ililadi, baxtli yashaymiz deya qornini silab qo'ydi. Ertasi kuni Saodat odatdagidan boshqacha bo'lib chiqdi. Har safargidanda xursand edi. U har doimgi joyda turar ekan, Usmonning kelishini kutib turardi. Va nihoyat Usmon keldi. U keldi va juvonning kayfiyati yaxshiligini ko'rib sababini so'radi. -Ha hursandsan? -Juda yaxshi yangigim bor.-Nima ekan? -Yaqinda ko'payishamiz. -Nima ering kelyaptimi? -Yoq xomiladorman... Usmonning tanasidan sovuq ter chiqib ketdi. Uning vujudi muzlab, tanasi yengillashib qoldi. Xuddi Saodat hozir yanglish aytadigandek, yoq uzr adashibman deydigandek unga iltijoli boqib: -Aaaaa? Dedi. -Tushunmadingizmi? Ota bo'lasiz yaqinda. -Kallang joyidami men qanaqasiga ota bo'laman? -Xazillashyapsizmi? Sizdan boshqa kim ham bo'lardi... Usmon hech nima deyolmadi. Uning miyasi ishlamay qoldi. -Usmon aka, keling biz ham qochib ketaylik. -... -Bu yerda bizni hech kim tushunmaydi. Ana Bishkekka ketamiz, yoki Toshkentga. Ha Toshkentga. Axir Toshkent non shaxriku, och qolmaymiz. O'sha yerda yashaymi, mazza qilib, uchalamiz. Nima deb javob berishni bilmayotgan Usmon. -Ha bir ilojini qilarmiz. Hozircha hech nima qilmay tur. Men ishlarimni hal qilib olay, ketamiz. -Xo'p... -Haligi meni so'rashsa kasal ekan degin. Buguncha o'zing ishlay qol. Men bir chorasini topaman Uni yana ishontirgan Usmon endi undan qanday qutulishni bilmasdi. Aylantirsa ham, o'rgiltirsa ham hech tayinli fikr kelmasdi. U baland jarlik yoqalab uyiga qaytar ekan, ko'ngli hijil edi. Undan qanday qutulsa? O'ldirsachi? Yoq yoq bo'lmaydi. Balki o'zi qochib ketsa? Yoq bu ham bo'lmaydi. Ketsa hor bo'ladi. Shundogam urush bo'lsa, hech kim unga ko'zini uchirib o'tirgani yoq. Tan olmasachi? Ha shunday qiladi. Isbotlashni talab qiladi. U shu hayollar og'ushida jar yoqasiga kelib qolganini sezmadi. Uning navbatdagi qadami, butun hayoti mobaynidagi so'ngi qadami ekanligini sezmay ushbu qadamni bosdi va bir muddat osmonga parvoz qildi... Aaaaaaaaaaaa.... Toshdan toshga urilib, butun tanasi tanib bo'lmas darajaga kelgan Usmon jar tubida o'lik holda yotardi. Nachora, NAYZABOZning qismati shu bo'ldi..... Saodatning ko'ngli hotirjam bo'ldi. Ular yaqin orada ketadi. Toshkentga ketadi. U yerda birorta uyga yoki xujraga joylashishadi. Usmon ikki hissa ishlaydi. Saida esa qo'lini sovuq suvga urmay bolasini tugadi. Keyin ishlari yurishib, hovli sotib olishadi. O'sha yerda ishlab, muqim qolishadi... U shirin shirin hayollar og'ushida, omborxonadan bug'doyzorga qaytib keldi va u yerda hech kim yoqligini sezdi. Biroz vaqt o'tgach uzoqdan bir kishining halloslab yugurib kelayotganini ko'rdi va shuning yo'liga chiqib turdi. Bu kishi kolxoz suvchisi edi. -Ha tog'a assalomu alaykum. Nima gap? Hech kim yoq? -Eshitdingmi Usmon jardan yiqilib o'libdi. Qishloqda ikkita Usmon bor. Biri nayzaboz Usmon, ikkinchisi Sadriddin traktorchining katta o'g'li Usmon. Saodatning yuragi hapqirib so'radi. Ichida tinmay duo qilardi: -Sadriddin togani o'glimi? -Yoq........ Tamom. Saodatning orzulari chilparchin bo'ldi. Eh berahm tog'a, qaniydi ha qizim, Sadriddin vinchikni o'g'li, seni Usmoninga o'q ham urardimi desa. Afsus hayot beshafqat. Ajal degan balo so'ramasdan bostirib keladi. Saodat qanday uyga kelganini bilmadi. Uyda ham hech kim yoq edi. Hamma janozada bo'lsa kerak. Uning hayoliga birgina fikr keldi. Ha boshqa iloji yoq. Endi Usmon ham yoq. U urush tufayli bo'shab qolgan molxonaga o'tdi va qoziqqa bog'langan pishiq arqonni qo'liga oldi va stulchani shift oldiga kelg'izib, ustiga chiqdida, sirtmoqni yaxshilab bog'ladi. U Usmon bilan o'tkazgan shirin damlarini entikib esladi-da, bo'yniga sirtmoqni solib, tagidagi stulni tepib yubordi.... Na chora, XIYONATKORning qismati shu. Hayot beshafqat. Qadamingizni o'ylab bosing. Chuqur xurmat va ehtirom ila Irreparable. Shu o'rinda hayot o'ta beshafqatligiga, asosiy aybdor kim ekanligini aytish qiyinligiga yana bir misol. Betakror shoir Usmon Nosirdan 4 misra: Dezdemona, gunohsiz dilbar, Jigar qonlaringni ichgan kim? Bilaman, Otello, bilaman, Otello haqlimi? Shoir jim....