Shu payt eshikni taqillagan ovozi ikkimizni ham esankiratib qöydi. Men nima qilarimni bilmay, Diyoraga qaradim. U ham jim. Sukunatni Oqilning tanish ovozi buzib yubordi. -Diyorapa oching, produkta olvolaylik, bölaqoling. -Hoziiir, dedi Diyora darvoza tomon yugurarkan. Pardani ozgina ochdimda tashqariga qaradim. Eshik tagida Oqilning dadasi Rixsiboy amaqini körib, etim zirillab ketdi. Keyin Oqil eshikdan kirib, padvalga yugurib tushib ketdi. Bu orada Rixsiboy amaqi Diyoraga, "qulflab ötirgin, hech qayerga chiqmagin, biz kechroq kelamiz mijozlar köp" deb uqtirib köchaga chiqib ketdi. Diyora qadamini tezlatib, ayvon oldiga keldida, shippagimni olib yonimga keldi. -Sharmanda bölishimizni hohlamasang, jim ötir, tashqariga chiqma! Men "hop" deganday ishora berib, shippagimni oldimda parda oldiga borib ötirdim. Bu orada Oqil ham yugurib chiqdida, nmadur sabab bilan ayvonga chiqdida, nimalarnidir kovlab yana köchaga chiqib ketdi. "xayr" degan ovoz eshitildi. Könglim biroz hovuridan tushib, nafas rostladim. Endi shuni bilardimki, bizga hechkim halaqit berolmasdi. Eshik ochilib, parivash ohistalik bilan kirib keldilar. Unda qarshilik bormi-yöqmi bilolmay turgandim. -Ketishdi!, dedi Diyora xushchaqchaqlik bilan. Men bu sözni eshittimu Diyoraning bellaridan özimga tortib, mahkam quchdim. Yuzimni ushlab, labimdan bösalar ola boshladi. Men ham bösh kelmay deb, undan yaxshiroq öpishga harakat qilardim. Tanalarimiz va lablarimiz, bir-biriga bevosita yopishib qolgandek edi göyo. U abjirlik qilib, meni shimimni avval tugmasini, keyin zamogini yechdi. Tashqariga ichkiyim ortidan otilib chiqqan asbob, uning sonlariga tiralib turardi. Men uni lablaridan lazzat olib, böyinlariga tushdim. U yerdan ham lazzat olib, yanada lazzatli joyga oshiqdim. Bir qölim shartta kökragini ushladim. Changalimga sig'maydigan darajada katta edi. Ortiq chidolmay köylagini birgalashib yechdik. U oppoq byusgalter va trusikda birinchi bor qarshimda namoyon böldi. Qöltiq tagidan qöl suqib, siynabandni yechib tashladim. Trusik ham biz uchun ortiqcha edi. Qip-yalang'och ikki badan bir-birini quchgancha tinmay bösalar olar, bir-birini siypalar, tanalarining börtib chiqqan har-xil sohalaridan ezg'ilar edi. Diyoraning ovozi balandlashib hansirashga yetdi. Undan chiqayotgan ehtirosli ovozlarni narigi xonadagi odam ham eshita olardi. Diyoraning hamma harakati birdan özgarib, mening asbobimga qöl yugurtirdi va undan ortib asta yerga ötira boshladi. -Boshqa chidolmayman, tiq jonim! Ochig'i, buni kutmagandim. -Qizliging... -oldirib bölganman... Mana bu menga kutilmagan sovg'a bölgandi. Unga hayrat közlari bilan qarab turgandim. U oyoqlarini keng ochib ishora qildi. Uni ustiga yotdimda asbobimni jinsiy lablar ustiga tiradim. Shu paytkacha qilgan ishlarim, kitobdan öqib, örganganlarim edi. Bu safar könikmalarim yordam bermay, teshikka tiqa olmadim. Diyora sabrsizlikdan yonar, tinmay hansirardi. U qaddini biroz kötarib, asbobni sal pastroqqa surdi. -Tiq tezroq! Men qattiqroq silkinib, "ukajon"ni, "opajon"ga tiqib yubordim. Katta-katta ochilgan közlar menga qarab turardi. U ichidan chiqib kelayotgan ovozni qöyib yubordi: -Ohhhhh, dedi bor ehtirosi bilan. Bir maromga tushib olgandim. Bunaqasi menda birinchi marta bölayotgani uchun juda ham yoqimli hamda ehtirosli tuyulardi. Asbobim devorlarga tirmashib ichkariga kirar, bu tor eshikdan ichkariga kirish huzur bag'ishlardi. Bunday lazzatga ortiq chiday olmasdan Diyora bilan baravariga ehtirosli ovozlar chiqa boshladim. -Ohhh, mazza! -Ahh, ayy, yana, oooh! Ehtiros va kuch berayotgan bu harakatlarni, yaqinlash vaqti kelayotganini his qildim. Harakat ritmini oshirdim. Olgan könikmalarimga tayanib, tugallanish vaqtiga asbobimni tashqariga chiqardim. Suyuqlikning bori qorin ustiga tökildi. Diyora esa boshini öng-chap qilib, ehtiros og'ushidan chiqa olmayotgan edi. Bor ehtiros, g'ayrat va kuchim shilliq bölib chiqib ketgandan söng, ozgina böshashdimda, sergak tortdim. Besh daqiqa oldin umuman qorasini körsatmagan uyat, mana endi yuzlarimda va harakatimda körinayotgan edi. Bu holatdan, ya'ni ikkimiz qip yalong'och, bir xonada turganimizdan uyala boshladim. Bu xonada ortiq qolgim kelmadi. Kiyimlarni kiyib oldim. Körpachaning ustida kiyimlardan halos bölib, ehtirosdan endi uyg'onayotgan sanam, menga hayron bölib qaradida, tirsaklari bilan körpachaga yarim tayangan holatda yotardi. Men uni holatiga e'tibor bermaganday honadan tezda chiqib ketdim... Erta tongdan oila a'zolarim bilan nonushta uchun barvaqt uyg'ondim. Kechagi holsizlikdan, asar ham qolmagandi. Diyorani yana körish niyatida dovucha bahona darahtga chiqdim. U hovlida yöq. -Ertalabdan dovucha nimasi? Nonushtaga tush!, oyimning gaplaridan söng, istar-istamas tushib, oshxonaga bordim. Ishtaham yöq bölsa ham, qistovlar tagida non tishlab ötirdim. -Bugun biz amakingnikiga sumalakga ketamiz Yusufjon. Sen esa uyda yana qorovul bölib qolasan! Bu gapdan na hursand, na hapa böliwimni bila olmadim. Ammo, oyimning aytgan keyingi gaplari, meni 180gradusga özgartirib yubordi...