Diyora özini ozgina mendan chetga oldi. Men esa aksincha, uning kökraklariga qölimni tekkazib turaverdim. Xontahta yoniga bir amallab yetib oldik. Hohishim teskari bölishiga qaramasdan kökraklardan qöl uzdim. Shijoatim oshib borardi. Bu qizni tezroq pinjimga kirishini hohlardim. Ovqatni yaqinroq surdimda, qoshiqni olmoqchi bölib, ataylab: -Jin ursin, qölimni kötara olmayabman. -Hech qisi yöqda, men ichirib qöyaman. -Qanday bölarkin Diyorapa?, dedim huddi bundan uyalganday. -Kechadan beri qanddak bölayaptida ög'ri bola. Biroz öng'aysizlanib: -Agar hapa qilib qöygan bölsam... -Hapamasman, xursandman ög'ri bola. Bu gapdan ichimdagi unga qarshi turgan uyat parchalanib ketdi. U nozik harakatlar bilan menga ovqat yedirardi. Men esa bir qoshiqqa, bir Diyoraning közlariga qarab, shirin shörvani ichishda davom etdim. U menga xontahtaning yon tomonidan qoshiq uzatardi. Har uzatganida uning egilgan jussasi orqali menga kökraklar tepa qismi körinib azob berardi. Ariqchaning gözalligidan zavqlanar edim. Ovqat ichib bölib, bu uyda qolishga boshqa bahona topa olmadim. U ham menga ketishim kerakligini, hademay uydagilari kelib qolishini ta'kidladi. Men istar-istamas hovli böylab darvoza tomonga sekin yura boshladim. Judayam bu hovlida qolgim kelardi. Hayolimga Umar kelib qoldi. -Aytgancha Umar qani? -Uxlayabdi. -Haa. Bu bergan savolim, shu uyda qolish uchun oxirgi najoddek edi göyo. Ortimdan eshitilgan gapdan bor vujudim yayrab ketdi. -Töhta! -...!, jim holatda unga chaqnagan közlar bilan qaradim. -Darvozadan chiqma iltimos! Men nima demoqchi bölganiga tushunib, cherdakka qöyilgan narvonni devorga qöydim. Qölim biroz og'ridi. Devordan oshib ötarkamman, közim daraht shohida ilinib turgan dovucha töla haltaga tushdi. -Dovucha qolib ketibdiku, hozir obtushib beraman. -de, kerakmas, chiqma! -Nega ekan, siz uchun mehnat qilib terdimku! U jim. Men asta tepaga kötarilmoqchi edim, öng qölim va belim bunga tösqinlik qildi. Qölimni kötarsam kuchli og'riq kötarilayotgandi. Buni körgan Diyora: -Hoy, tushaqol. -Shunday qolib ketaveradimi axir? -Men chiqaman tush! Men huddi hech narsani bilmaganday qöshni hovliga qaytib tushdim. U narvondan chiqishga chiqib, devor ustiga yetganda köylagi yodiga tushib qoldi. Men uzoqroqda turgan edim. Biroz öylandida, davom etib darahtga chiqdi. Bor kuchimni yig'dimda, u tomon qadam tashladim. U menga buyruqga öxshatib: -Kelma!, dedi. -Yana bitta shoxga kötarilsangiz, haltaga qölingiz yetadi. -Yetmayaptiku. Hoy, nega kelding, nariroqqa bor ahmoq! Uni gaplaridan va yuzidagi ayyorlikdan gaplarini teskarisiligi bilinib turardi. Men hech narsa eshitmaydigan va tushunmaydigan ahmoqlarga öhshab, uni qoq tagiga yetib keldim. Shoshilmasdan daraht shohlari uzra tepaga qaradim. ... . Mana buni manzara desa böladi. U mening tepamda, yelka kengligida ochilgan oyoqlari bilan turar edi. Men beihtiyor uning oyoqlari orasiga tikilardim, közim uzilmasdi. U ham atay qilganday ösha yerda qimirlamay turar edi. Men oyoqlar orasidagi oq ich kiyimni qölim bilan ushlagim, ösha sohaga yetishgim kelayotgandi. Shimim ichida "ukajon" qaddini rostlab ulgurgandi. Oppoq oyoqlar boshidan oxirigacha butun körinardi. Dumba ham ozmunchasi trusik ortidan körinardi. Ehtirosga g'arq bölgan hayolimni boshimga tushgan dovucha buzib yubordi. -Balki böldi qilarsan, hamma sir-sinoatlarimni körib ulgurgandursana Yusuf, dedi u közlarini yolg'onnamo chaqchaytirib. -Yöq, hammasini emas, qandaydir oq "mato" halaqit bermoqda. U bizning hovlimiz tarafga ötib oldi. U yerdan tagi körinmasdi. Özi esa döq urgan ohangda: -Hozir tushay, men senga körsatib qöyaman. -Oq matonimi?, dedim özimni hursandga solib. Chaqqonlik bilan , yerga tushib olgan bu qiz qölidagi haltani borib ayvonga qöydi. Beihtiyor ortidan ergashib kelayotgandim. Tösatdan, boya jahl tusidagi közlarda mehr paydo böldi. Meni yonimga keldida, Yusuuuf, qöling og'rimayaptimi?, dedi va qölimni tepadan-pasga silay boshladi. Bu holatdan hayron qolib, unga hursandchilik bilan: -Og'riyabdiii, ha ha og'riyabdi, dedim. -Unaqada ichkariga yur ukajonim, bir uqalab qöyay özim! Tög'risi, bu gap meni esankiratib qöygandi. Hayolim joyidamasligidan shippak bilan ayvonga chiqib ketibman. Bu xonani bilaman, kelgan mehmonning yotoqxonasi. Ösha xona tomon ayvonni kesib ötdik. Xona eshiklarini ochib ichkariga kirar ekanmiz, qorong'u xonaga yorug' tushdi. Derazalarga qalin qora parda tutilgani sababli xona qorong'u edi. Eshiklar yana yopildi va meni qölimni silab kelgan qöllar yelkamga qönib, meni yuzimdan öpdi. Men bu öpichdan, meni galim ekanligini tushundim. Kuchimni töplab uni yuzlaridan ushladim. Yuziga lablarimni yaqinlashtirib, ohistalik bilan öpich hadya qildim. Ikkimizning közimizda ham bir-birimizga qarshi ozgina uyat bor edi. U javob qaytarib yana yuzimdan öpdi. Men ham öpdim. Shu payt u tög'ri kelib, lablarini labimga bosdi. Ohhh, buncha shirin, buncha totli bu lablar. Men birinchi marotaba bösa olishim edi. Judayam yoqib tushgan bu qiliqni yana qaytardik. Lablarini bor kuchim bilan sörayotsam... Eshik.