Bu voqea o'z boshimdan o'tgan. Yoshim 25 da. Uylanganman. Bozorda kiyim-kechak sotaman. Shuningdek 20 yoshli singlim bor. U Toshkentda o'qiydi. Bir kuni ishga chiqishimdan oldin onam menga so'z qotdi: -O'g'lim, mana sovuq ham tushdi, mana - kattakon sumkani ko'rsatdilar, - singlingning qalin kiyimlarini taksidan jo'natib yubor. Shuningdek, - Sellofanga o'ralgan narsani berdilar. -Mana pul ham. 300.000 so'm. -Xo'p bo'ladi ona. Yuklarni mashinaga ortib Toshkent stoyankaga qarab yurdim. U yerda to'xtashim bilan birdaniga mashinani o'rab olishdi. -Aka pochtami? -Aka pochta olaman. -Aka hozir jo'nayman... Hotirjam tushib, mashinasida 4 ta odami bor, yoshi 35-40 yoshlardan oshgan bir kishini oldiga bordimda pochtani berdim. Uni raqamini, mashina nomerini yozib olib, singlimning manzilini berdim. Aniq manzilini bilmasdim. Sababi u dugonalari bilan kvartirada turardi. Yangi ko'chgandi. Shuning uchun ... metro atrofida deb qo'ya qoldim. Shundan so'ng xotirjam ishga qaytdim. Yo'lda singlimni ogohlantirib qo'yib, ishimga kirishdim.... Soat 3 larda telefonim jiringladi. Qarasam singlim. -Alo... -Alo akajon.... -Ha singlim tinchlikmi? Ovozidan yiglayotganligi aniq edi. -Haligi... -Nima bo'ldi. Aytaver. Singlim bilan do'st edik. U boshqa shaharda o'qiyotganligi, shuningdek bizning yuzimiz, nomusimiz ekanligini yaxshilab tushuntirib unga nima bo'lishidan qatiy nazar hammasini menga aytishga, mendan yashirmaslikni uqtirgandim. "-Boyagi taksichingiz g'irt iflos odam ekan. Menga telefon qildi. Metroni oldiga chiqing deb. Men chiqdim. Dugonalarim hammasi o'qishda edi. Yuklarni oldim. Menga ogirlik qildi. Unga iltimos qildim. -Amaki iltimos uyimgacha kirgizib qo'ying. Huv anavi domning orqasidagi dom. 1-padyezd... -Ilojim yoq shoshilyapman. -Ha iltimos amakijon. Besh daqiqa vaqtingiz ketadi. -Mayli 10 ming so'm ber kirgizib tashlayman. Uyingacha chiqarib beraman.... Uning gaplaridan so'ng asabim minga chiqib ketdi. Shunaqa inson bilan bir shaharda tugilganimdan pushaymon bo'ldim. Gap pulda emasdi. Bitta joydan bo'lib turib Toshkentdek katta shaharda bir birimizga yordam bermasak..... Keyin uni qargagancha yo'limda davom etdim. Biroz yurgach ortimdan kimdir signal chaldi. Qarasam boyagi odam. Xursand bo'ldim. Vijdoni qiynalibdi deb. U mashinasidan tushdi va yonimga keldi. -Ha mayli yuklaringni chiqarib beraman. Faqat... -Nima faqat? -Meni xursand qilasan. -Tushunmadim??? -Men bilan ..... qilasan... Qo'rqma qizliginga tegmayman... Uning gaplari menga juda ogir botdi. Nahotki qizi qatori qizga shunday qilib qarasa? Ko'rinishidan qirqqa yaqinlashgan. Sochlariga oq oralagan odam. Men yiglagancha baqirdim. -Meni kim deb o'ylayapsan iflos? Qanaqa insonsan sen? Qizing qatorimanku! Yer qanday qilib sendaqalarni ko'tarib yuribdi? Hayronman. Tepada xudo hammasini ko'rib turibdi... -Ko'p gapirmada mashinaga chiq. U qo'limdan torta boshladi. Men esa baqirgancha yordam bering deb atrofdan najot kutardim. Xayriyat bir nechta odamlar kelib, qoldi. U iflos esa meni qo'yib yuborib mashinasiga chiqqancha ketib qoldi. Men yuklarimni olib ketayotganimda bir rus amaki kelayotgan ekanlar. -Dochka. Ya pomogayu tebe. -Ladno... U yuklarimni tepagacha olib chiqib berdi. Unga rahmat aytgancha sizga telefon qilyapman." Singlimning hikoyasini eshitguncha muzlab qoldim. Shunday paytda uning yonida bo'lolmaganimdan afsuslandim. Qaniydi o'sha paytda uning yonida paydo bo'lsamu, taksichini abjagini chiqarsam... Shartta magazinni yopdimu, o'rtoqlarim oldiga bordim. Ular bilan o'tirib rosa ichdik, bir o'rtogim ham taksis edi. U iflosni nomerini aytib va uy manzilini, kimligini bildim. Kechqurun soat 10 larga uchta o'rtogim bilan birga uning darvozasi oldida mashinada o'tirdik. Bir soatlar kutdik. Nihoyat u keldi. U mashinadan tushishi bilan yugurib borib duch kelgan joyiga ura ketdik. Tishlari sinib ketdi. Ikki qo'lini ham tizzam bilan o'tin sindirgandek sindirdim. Tabiatan shavqatli bo'lganim bilan ichganimdan keyin sherga aylanardim. Burnini ham sindirdim. Hatto bir oyogini ham. U o'lar holatga kelib hushidan ketdi. Men esa alamimdan hali ham ichiga tepa verardim. Ohiri o'rtoqlarim meni ushlashdi. Shunda ham humorim chiqmay ketayotgandim, yo'lda ketguncha katta toshga qoqilib ketdim. Uni ham olib mashinani kapotiga otdim. Pachoq bo'lgach, laboyiga ham otdim. U ham chil chil sindi. Keyin stolovoyga borib yana ichdik. Hali ham asabim tarqamagan edi. O'rtoqlarim so'rardi nega uni urdik deb. Men esa ularga aytmadim. Oradan 2 haftalar o'tdi bu voqea esimdan ham chiqib ketgan edi. Bir qarindoshimiz mashinasidan avariya bo'lib tramvatologiyaga tushib qoldi. Uni ko'rgani bordim. Palataga kirib u bilan hol ahvol so'rashib, biroz o'tirdim. Birozdan so'ng bir militsiya hodimi kirib keldi. Biz bilan so'rashib yon tarafdagi karavot tarafga o'tib unda yotgan odamga gapirdi: -Salom o'zingizga keldingizmi? Sizni kim bu ahvolga soldi? -Bilmadim, hayronman- zo'rga gapirardi u. U tarafga qaradim. Ne ko'z bilan ko'rayki u o'sha taksis edi. Bir oyogi karavotga osilgan, ikki qo'li gipsda va qorniga yotqizilgan. Burni ham bintda edi. Holi juda achinarli edi. Ko'rgan odamning rahmi kelardi. Ammo mening tukim ham qilt etmadi. -Battar bo'lsin dedim ichimda. U ham meni ko'rdiyu, rangi oqarib ketdi. Va menga iltijoli tarzda tikilarkan, militsionerga so'z qotdi: -Kamandir, keling shu ishni yopaqoling. Men qilgan barcha gunohlarim uchun jazoyimni oldim. Oldin ko'zim so'qir bo'lgan ekan. Judayam ko'p gunoh ish qilganman. Ana endi ko'zim ochildi. Xudo xohlasa tuzalib ketsam hammasi yaxshi bo'ladi. -Mayli, nimayam derdik. Mana bu yerga imzo... -Qanaqa imzo ahir uni qo'li gipsdaku, - kulib gapga aralashdi qarindoshim. -Xa mayli. Degancha militsioner papkasini olib chiqib ketdi. Men ham endi bu yerda qololmasdim, taksisga bir qaraganimda uning ko'zlaridan yosh tomchilari oqib tushayotgandi. Mening ham o'pkam to'lib ketdi. Tezda qarindoshim bilan xayrlashib, takisga qarab "xudo shifo bersin" degancha chiqib ketdim. Tashqariga chiqqach qalbim quvonchga to'la edi. Nega deysizmi? Ahir o'z nomusimga dog' tushirmoqchi bo'lganlardan o'z nomusimni himoya qila oldim va bir insonning (kaltak bilan bo'lsada) yaxshi tarafga o'zgarishida hissa qo'shdim. U endi nafaqat mening singlimga balki, birovning singlisi, qizi, opasi, xotiniga yomon ko'z bilan qarashni yig'ishtiradi.... Ushbu hikoyani yozishimdan maqsad yaqin kunlarda chiqqan bir hikoya bo'ldi. Unda ota va qiz o'rtadidagi (tovba qildim) aloqa haqida yozilgan edi. Bu voqea 90 % bo'lgan faqat 10 % badiiylik qo'shdim. Men bu hikoyam bilan nima demoqchiman? Men qilgan ishimdan maqtanmochi emasman, shunchaki bu voqea orqali yoshlarga saboq bermoqchiman. Hozirgi akalar, ukalar, otalar o'z vazifasini unutib qo'yishyapti. Ularning vazifasi guldek singlisini, qizini asrab avaylab egasiga (mahramiga) topshirish. Bizlar uchun qiz bola yuz, nomus, g'urur. Ammo ularga, o'z opalariga, singillariga xatto qizlariga hirs bilan qarayotganlar ham topilyapti oramizda. Bizning vazifamiz zaifalarimizni begona nazarlardan himoya qilish. Shuni hech qachon unutmang! Ushbu hikoyam kimgadir to'g'ri yo'l ko'rsatsa, chin dildan xursand bo'laman.