Assalomu alaykum. Barchaga omad tilagan holda òzimning ilk hikoyamni ushbu saytda yozishga qaror qildim. Bu hikoya mening rahmatli dugonam Zebo xotirasiga bağishlanadi... Oyim ertaga Navoiy shahridagi uyimizga jònashimizni aytdilar men esa ichimda ufffff dedim. Chunki bu shahar muhit menga umuman yoqmasdi. Ustiga ustak òynashga bittayam òrtohim yòq edi. Buni sekingina qòrqibgina oyijonimga aytishga jazm qildim. Shunda ular: nega bittayam bolmas ekan Zebochi dedilar. Shunda meni kòzlarim quvonchdan yashnab ketti. Qòshnimiz Zeboni saal qolsa unitayozibman. Axir u mening u shahardagi yagona òrtoģim. shunday qilib biz uzoq manzilga yetib ham keldik. kelganimizning ertasi kuni Zebolarnikiga chiqdim. negadir uning kayfiyati yòq xafaroqday kòrindi kòzimga. 12 yoshli qizaloqda faqatgina biror yerida dard bolsagina bunday tushkunlik bolishi mumkin. Men òsha paytdagi soddagina fikrim bilan unga qayering oģriyapti yo men bilan birgaligingdan xafamiaan deb sòradim. Shunda u bu nima deganing kelganing meni juda zursand qildi òzim shunchaki deb qòya qoldi. Dugonam bilan òyinlarimiz shunchaki òtmas, òyin bahonasida uylarni yìģishtirardik ovqatlar pishirardik. Oyim bozorga ketgan edila biz Zebo bilan aqlli qizlar bòlib barcha uy yumushlarini bajardik. Ammo hamon uning chehrasi ochilmas bu esa meni tashvishga solar edi. shunda nima bòldi axir gapirsangchi deya jahl qildim. Shunda u mening kòzlarimga qarab hech kimga aytmaysanmi dedi. men esa: Kingayam aytardim axir bu yerda sendan boshqasini tanimasam deb javob qildim. U esa yerga qarab sòz boshladi. Kecha domimiz tagida òynab yurgandim bir yoshi katta sochi kal amaki menga qarab buyoqqa kel deb aytti. men ha nima deysiz desam buyoqqa kel gapim bor nariyoqda yukim bor shuni kòyarishvor iltimos dedi. Men esa yordam kk ekan deya uni ketidan yurdim. u meni dom yertòlasi tomonga olib tushdi. u yoq qop qoronğu edi yoruğlikdan tushganim bois hech narsa kòrmasdim. shunda amakiga qarata qani yuklari qayerda dedim. u esa mana hozir shu yerda mana shunday tur deb podvaldan òtkan belindan keladigan trubaga suyanib tònqayib turishimni kòrsatdi. men hech narsaga tushunmay uning aytganini. qilib turardim. bir zum amaki tòxtab turdida meni shortikimni tushirib òzizning qattiq narsasini ishqab meni hamma yoģimni ģijimlay boshladi. Men qattiq qòrqib ketganimdan qotib qolgandim... bir zumda òzimga keldim va amaki orqamdan qòllari bilan tinimsiz menga yopishardi. bir qòli bilan òzining oldidagisini ushlab menga ishqasa bir qòli bn orqadan mening bòynimdan quchardi men shu paytdan foydalanib uning qòlidan bor kuchim bn tishladim shunchalar jahl va qòrquv bn kuchli tishlabmanki uning dodlagan ovozidan òzimam qòrqib kettim. darrov òzimga kelib tezroq bu yerdan ketish kerakligini angladim va jon holatda kòchaga chopdim. ichkaridan esa amakining tòxta qanjiqcha degan baqirig'i ewitildi. men tòxtamasdan yugurar tezroq uyga yetib borishni òylardim xolos... Aziz saytdoshlar muhtaram ota-onalar aka opalar sizlardan iltimosim baloģat yoshidagi qizingiz yoki singlingizni kochada qarovsiz qoldirmang. Jamiyatimizda iymon insofli vijdonli kimsalar bòlishi bilan bbir qatorda Noinsof razil inson qyofasidagi maxluqlar ham yòq emas. Hikoyam qahramoni dugonam baxtli tasodif tufayli bu kimsa qòlidan qochib ketti ammo umrining bahori eng gullagan choģida qaysidir noxush sabab uni òz joniga qasd qilishiga oz bòyniga sirtmoq solishga majbur etgan...