Дилшода соатига қаради-ю, «бугун яна ойимдан дакки эшитаман» деган ўйга бориб, дугоналарини ҳайрон қолдирганича, «кетаман»га тушиб қолди. — Яна бироз ўйнайлик, ҳали вақтимиз бор! — уни йўлдан қайтармоқчи бўлди Шаҳноза. — Кетмасам бўлмайди. — Йўғ-э, кейин бир ўзим қандай уйга етиб оламан? — Бундан ташвишланма, таксига ўтқазиб, уйингга кузатиб қўяман, юрақол, яна бироз рақс тушайлик! Шаҳноза саросималаниб бир дугонасига, бир уни рақсга тортаётган Рустамга тикилди. — Боравер Шаҳноз, боравер, ана кузатувчинг ҳам топилди. Мен ўзим кета оламан. — Рухсат берсанг, сени ўзим кузатиб қўяман, Дилшода. Дилшода олижаноблик кўрсатиб, ўз хизматини таклиф қилаётган, шу пайтгача неча- неча қизларнинг кўнглини овлаб, охир оқибатда мақсадига эришгач, ҳаммасини алдаб, ташлаб кетишни одат қилган Шавкатга масхараомуз тикилди. — Сенинг кузатишингга зор эмасман. Ўзим ҳам кета оламан. Яхшиси, сенга кўзини лўқ қилиб тикилиб турган Лолиттангдан қолма. Хайр, омон бўлинглар! Дугоналари ҳам, ҳафсаласи пир бўлган Шавкат ҳам унинг орқасидан хавотир аралаш киноя билан тикилиб қолишди. Ҳусну-жамолда барча қизларни ярим йўлда қолдириб кетадиган, замонавий кийинадиган, аммо ўғил болалар сингари чапани, мағрур, шаддод ва чўрткесар, ҳали бирор йигитга рўйхушлик бермаган бу қизга ҳамкурслари ҳайиқиброқ муомила қилишарди. Унга севги изҳор қилишга уринган йигитларнинг шўрига шўрва тўкилиб, ҳаммага кулги бўларди. Дилшода тунги клубдан чиққанида вақт алламаҳал бўлганди. Уч бекат наридаги уйига пиёда кетса ҳам бўларди. Аммо тезроқ етиш, онасидан дакки эшитмаслик истагида дуч келган биринчи машинага қўл кўтаришга мажбур бўлди. Оппоқ «Лачетти» машинаси унинг ёнигинасига келиб тўхтади. — Уч бекат наригача олиб кетинг, илтимос. Дилшода машина ичида ҳайдовчидан ташқари яна бир йигит ўтирганини кўриб, бироз саросималанди. — Чиқа қолинг, сиздек гўзалларнинг илтимосини ерда қолдириб бўладими! Дилшода иккиланаётганини билдирмаслик учун машинанинг орқа ўриндиғига ўтирди. Шу пайт ҳайдовчининг шериги жойидан чиқиб, унинг ёнига ўтириб олди. Дилшода қалтис иш қилиб қўйганини тушуниб, машинанинг иккинчи эшигини очиб, юриб бораётган машинадан тушиб қолишга уринди. Аммо ёнида ўтирган йигит кучли қўллари билан уни ўзига тортиб, маҳкам қучоқлади. — Нима қилмоқчисизлар, акалар, мен унақа қизлардан эмасман. Мен... мен... — Жим бўл қушча! Бизга айнан сенга ўхшаган «унақа эмас» қиз керак. Fинг десанг, жонингдан умидингни уз! Дилшода ўзини қучоқлаб олган йигитнинг бу гапини эшитиб, бор овози билан қичқиришга уринди. Шаҳарнинг нурафшон кўчасида ҳар замон, ҳар замонда учраётган йўловчилар унинг нажот қичқириғини эшитар, тасодифан нопок одамлар қўлига тушиб қолган, бечорага бирортаси ёрдам берар, дея умид қилди. Аммо барзанги йигит энди ўзининг бақувват панжалари билан унинг оғзини бекитишга уринар, қиз раҳмсиз сайёд тузоғига илинган қушча мисол тобора умиди сўниб типирчилар, уларга яхши сўзлар айтиб ялиниб- ёлворарди. Орадан йигирма дақиқалар ўтгач, оқ рангли «Лачетти» тун қоронғулигини ёриб, шаҳар четидаги сокин Чўпонота тепаликлари бағрига сингиб кетди... Уйирда нима кутайотганини худодан бошка билмасди. Машина келиб дарйо буйига келиб тухтади дилшoдани йонида турган йигит уни олиб тушди ва кийим ларини йечишга тушди хамма кимини хар тарафга улоктирар. Дилшода илтимос киларди йалинарди фойдаси йугиди хали кул тегмаган кукракларини гижимларди бири амини гижимларди бу огрикка чидoлмай чинкирарди ва шу пайт каттик oгрикни хис килди дунйо кузига коронги туйилди бе айов сикишарди бу огрикка чидоме хушидан кетти... Давоми бор...