Haftaning söngi kuni ham köz ochib yumguncha kelib qoldi. Diyora esa olti kunni qanday ötkazganini sezmay qolgandi. U olti kun ichida kollejdan, ustozlardan va albatta kursdoshlaridan yaxshi taasurot olgandi. Ajoyib harakteri orqali, Diyora guruhdagi hamma bilan yaxshi tanishib, chiqishib olgandi. Faqatgina. Faqatgina Nosirdan tashqari. Nosir hali ham, kam gapiradigan va davralarga qöshilmas edi. U bu harakatlari bilan guruhda ajralib turardi. Diyorani esa kundan-kunga Nosirga bölgan qiziqishi ortib, u bilan tanishgisi kelardi. Bunga sabab, Nosirning ötli nigohlari edi. U shuncha qizlar orasidan, aynan Diyoraga bunday qarashlar qilishi ajablanarli edi. Hayolga berilib, kunni ham kech qildi. Dasturxon ustidan turib, ota-onasiga "hayrli tun" tiladida, xonasiga yöl oldi. Darsliklar va formasini har doymgidek tayyorlab qöyib, shirin hayollar bilan adyol tagida uyquga ketdi. Har kungidan kechroq vaqtda tongni qarshi olgan Diyora, öqishga shoshib nonushta ham qilmadi. Buni körgan dadasi: -Qizim, shoshilmasangchi, avval nonushta qilib ol, keyin özim eltib qöyaman. Köngli biroz hotirjam bölgan Diyora, nonushtaga istamaygina ötirdi. Apil-tapil nonushtadan söng, dasturxon uchun duo öqilib, ota va qiz yölga tushishdi. Rajab aka uncha yangi bölmagan, "VAZ-2106" rusumidagi mashina haydardi. Ular mahalla orasidagi yöldan ketishayotgandi. Tösatdan töhtab qolgan mashina Diyorani könglini g'ash qildi. -Dada, nega töxtadik? -Qandaydir nosozlik yuz berdi shekilli, qizim?! -Obbo...! -bu sözni diyora sabrsizlik bilan aytgandi. Rajab aka mashinadan tushib, kapotni ochdi. Bir nimalarni titkilayotgan bir vaqtda, Diyora deyarli adoyi tamom bölgandi. Toqati toq bölib: -Dada men özim ketaveraman. -Jin ursin, ha deganda tuzalavermaydiya. -Men ketdim dada! -Yaxshi qizim, boraqol! Kech qolmagin yana, -Rajab aka shunday deb, kapot tarafga yana qöl suqdi. Bu yölda transport bölmagani tufayli, Diyora mashinada kelgan yöliga qaytib ketdi. Yarim soat deganda kollejga yetib bordi. Guruhi ötirgan xonaga, törtinchi qavatga halloslab chiqganida, yölakda ddraza oldida turgan Nosirga közi tushdi. Nosir Diyorani payqamay turgandi. Bundan foydalangan qahramonimiz, oynasini oldida, sochlarini epaqaga keltirib oldi. -Salom! -dedi u kulib. -Salom! -dedi Nosir ham javoban- Kech qolgandim, xonaga kirgizishmadi. -haa, meni kirgizisharmikan?! -Bilmasam, urinib köring!, -u shunday deb, Diyoraga jilmayib qöydi. Diyora bu jilmayishdan bir olam sovg'a olgandek böldi. -Assalom alekum ustoz, uzur kechikdim. Kirsam böladimi? -Yöq, darsni bölmang, yölakda kuting! Noiloj Nosirni yoniga qaytib borarkan, bir tarafdan hursand edi. -Kirgizmadi. -Haa, hechqisi yöq. -Qattiqqöl öqituvchi ekan. Sizga öxshab! -Menga öxshab? -Ha, sizga öxshab. -Kim aytdi sizga meni bunday deb?! Diyora Nosirning közlaridagi hayratga bir tabassum qildida, bir haftadan beri yaqinroq tanishib olmoqchi bölgan bu bola bilan suhbatga kirishdi. Tanishuv, hazillar, mayda tortishuvlar, bahs-munozara, maqtash sözlari, hullas, maroqli suhbat orqali ikki yosh bir-biri bilan yaqindan tanishib olishdi. Faqat ikkisi yölakda, hech qanday ortiqcha odamlarsiz miriqib suhbat qurishardi. Nosirning közlari Diyoraga shunday boqardiki, huddi undan nimadir talab qilayotgandek edi. Ötkir nigohlarlar bir-biriga bir muddat tikilib qolishi bilanoq, Diyora közlarini olib qochardi, u uyalardi. Qiziqarli jarayondan, vaqt qanday ötib ketib, dars tugagani sezmay qolishdi. Xona böshaganidan söng, ikkisi ham kirib, öqituvchidan uzr sörashdi. Jahlitez bölgan ustoz, nimalarnidir nasihat qila boshladi. Bu holatdan Nosirning ham fig'oni falak bölib, ustozga ödag'aylab xonadan chiqib ketdi. Buni körgan Diyora, Nosirning fe'li özgaruvchanligini bilib olgandi. Yölakka chiqqanda Nosirga közi tushmadi. Birinchi qavatga, jismoniy tarbiya darsiga yöl oldi. Yöl-yölakay Diyora, qorovul bilan bir chetda nimalarnidir imlab gaplashib turgan Nosirga közi tuwdi. Bu holatdan hayron bölib, yölida davom etdi. Jismoniy tarbiya darsiga ham ozgina kechikkani sabab, yechinish xonasida bir özi kiyim alishtirardi. Yechinish xonasining eshik qulfi ochiq ekan, u mayka-trusikda eshikka yaqinlashib, endi qulfni tushiraman deganida, eshikni tösatdan Nosir ochib qoldi. Bir-biriga töqnashgan közlar örtasida körinmas köprik paydo bölgandek edi. Endi qad rostlagan bu köprikni, Diyora buzib yubordi. U turgan holatidan olmadek qizarib, ilgakdagi qöliga tushgan narsa bilan badanini yopishga harakat qildi. Nosirga esa bu tekin, hamda körishga arzigulik tomosha edi. U sutga qorilgan oppoq va silliq badanlarga qarab turaverardi. Unga Diyoraning öng oyog'ining son qismi, yelkalari va trusikini bir uchi, chala-pucha körinardi. Manzaradan ozgina rohat oldida, nimalar bölayotganini tushunib, olmadek yuzi qizargan qizga hech narsa demasdan eshikni yopdi. Voqeadan hayajonlanib qolgan Diyora, xonadagi skamekada biroz ötirdida, kiyinib zalga chiqdi. Hamma voleybol öynardi. Faqat chetda ötirgan Diyoradan tashqari. U bölgan ishdan uyalibmi yoki hayajonlanibmi jim ötirardi.