Rohila (salom muhabbat) O'qishlar boshlandi, anchagina tanishlar orttirdim. Sentyabr oyi oxirlarida institutimiz talabalarini paxta terimiga Jizzax viloyatining Mirzacho'l tumaniga olib ketishdi. Fakultet va guruhimiz aloxida dala shiyponiga joylashdi. Qo'shni shiypondan qizlardan iborat raqqosalar guruhi joy oldi. Biz shiypon o'rtasiga uzun parda tortib, bir tomonga qizlar, ikkinchi tomonga bollar joylashdik. Borganimizning uchinchi kuni norma bajarish uchun dalada xammadan orqada qolib ketdim. Ikki kunlik normani bajarishim shart edi. Paxtalarimni yig'ib olib chiqdim. Qarasam 2-3 ta bollardan boshqa xech kim qolmabdi. Ular xam o'ziga yoqqan qizlarning paxtasini olib kelish uchun qolgan edi. Taroziga yaqinlashganimda ortimdan: - O'tkazvoring, buni topshirib, boshqasini olib kelishim kerak! - degan yoqimli ovoz eshitildi. Bu o'sha, menga to'qnashib ketgan qiz, Go'zal edi. O'girilib qaradim. Ustida shim va oq ko'ylak, boshiga yuzlari aralash ro'mol orab olgan, yelkasida naq 30 kilolar paxtani orqalab menga qarab turardi. Uning faqatgina ko'zlari ko'rinib turar, bu ko'zlarda qandaydir sehr va joziba, o'ziga maftun etuvchi nur porlab turardi. Men kalovlanib chetga surildim vaunga yo'l berdim. Go'zal paxtasini topshirib yana dalaga kirib ketdi. Man xam o'z paxtamni torttirib uning orqasidan bordim. Qarasam Go'zal ikkita paxta to'la fartugini sudrash bilan ovora. - Yordam kerakmi? - dab so'radim. - Agar mumkin bo'lsa, nozik ballaringizga og'irlik qilmasa!.- dedi u kesatib. Men xam bo'sh kelmay bitta fartukni dast ko'targanimni bilaman, uning og'irligidan tizzalarim bukilib ketay dedi. Nomusning kuchi bilan Go'zalga bildirmay sekin yura boshladim, Go'zal esa o'z fartugini osongina ko'tarib bemalol ketardi. U mendan oldinga o'tib ildi. Unga zo'rg'a yetishib yurardim. Birozdsn so'ng nafasim tiqila boshladi. Dam olay desam uyatga qolishimni o'ylab majbur ketardim. Xamma paxtani topshirib shiyponga qayta boshladi. Kechki ovqatdan keyin shiypon hovlisiga yig'ila boshladik. Qayerdandir DVD va kolonka paydo bo'ldi, musiqa qoyilib diskoteka boshlandi. Xamma bir-biriga qarab kim birinchi raqs tushishini kutardi. Bir payt qarsaklar sadosi ostida o'rtaga Go'zal tushib hirom bilan o'ynay boshladi. Uning o'ynashiga tikilarkanman ko'ksimda g'alati his paydo bo'ldi. Do'stlarim meni ortimda surib davraga chiqarib qo'yishdi. O'rtada faqat men va Go'zal. Uyat va xijolatdan qizarib ketdim, nima qilishimni bilmasdim. Asta chetga chiqmoqchi edim Go'zal qo'limdan ushlab qoldi. Men xam uning xarakatlariga talqin qila boshladim. Qo'shiq tugadi, ming xijolat bilan o'zimni chetga oldim. Kimdir "limpopo" o'yinini e'lon qilib qoldi, ya'ni o'rtada shisha aylantiriladi, og'zi kimga qarasa o'sha odam umumiy shartni bajaradi yoki imkon darajasida o'z iqtidorini ko'rsatadi. Birinchi majburiyat Saboxat ismli qizga tushdi, u qaysidir kinoda parcha ko'rsatdi. Keyingi navbat old qatorda o'tirgan Go'zalga tushdi, xamma unda yana raqs tushib berishini iltimos qildi.... Va nihoyat beshinchi navbat menga kelganda xamma mendan qaysidir spektakldan lavxa qoyishimni so'rashdi. Men indamay shiyponga kirib ketdim, bollar ortimdan norozi bo'lib baqirib qolishdi. Buyumlarim orasidan gitaramni olib qaytib chiqdim, ortaga chiqib chelakni teskari qo'ydim va unga o'tirib Toxir Sodiqovning "Shamol" qo'shig'ini hirgoyi qila boshladim. Qo'shiq kuylar ekanman ko'z oldimda Rohilaning siymosi paydo bo'lardi. Ko'zlaerimdan o'zimga bo'ysinmagan xolda yosh quyila boshladi. Qoshiqni ayrib bo'lib atrofga qaradim, xamma jim, menga tikilganch turishardi. Sekin o'rnimdan turib davradan chiqa boshlaganimda qarsak sadolari eshitildi, kimdir olqishlagan, kimdir hushtak chalgan. Olqishlar sadosi ostida shiyponga kirib, joyimga yotdim. Xayolimda Rohila va armonli muhabbatim, yuzimda achchiq ko'z yoshlarim, dilimda afsus va ojizlik bilan yolg'iz qolgandim. - Sardor, seni so'rashyapti, - degan ovozdan o'zimga keldim, kursdoshim Farhod menga hayron tikilgancha oldimda turardi,- xammani qoyil qoldirding, endi qizlar ortingdan yugursa ham ajablanmayman. -dedi u. - Qo'ysangchi, Farhod, mening ulardan bo'shqa dardim yo'qmi, undan ko'ra o'z "Shiriningga" tezroq sevgi izhor qil, bo'lmasa u xam menga oshiq bo'lib qoladi.- dedim men xazillashib. Farhod guruhimizdagi Shirinoy ismli qizda ko'ngli borligini sezardim, shuning uchun unga shunaqa xazillar qilib turardim. U bu gapimni jiddoy qabul qilib: - To'g'ri aytasan, bu ishni xoziroq xal qilmasam ertaga sen bilan xafalashib qolishimiz aniq,- deb yugurib chiqib ketdi. Men yana o'z azoblarim bilan yolg'iz qoldim.... Oradan kunlar o'tda. Xar kungi ishdan so'nggi dam olishlarimiz mening qo'shiqlarimsiz o'tmasdi. Charchadim deyishimga qaramay, holi-jonomga qo'ymay qo'limga gitaramni tutqazishardi. Farhod aytganidek men xaqimdagi qizlarning xangomasi qulogimga chalinib turardi. 1 oktyabr. Ustoz va murabbiylar kuni. Bayramga yashirin tayyorlanib domlalarimiz uchun sovg'a tayyorladik. O'sha kun qo'shni shoiypondan raqqosa qizlarimiz xam bizga kelib qo'shildi. Kimdi milliy cholg'u asboblari topib kelgan, kimdir o'z chiqishini takrorlar edi. Menva yana besh kishi cholg'u asboblar bilan o'zimiz yasagan qo'lbola sahnaga joylashdik. Domlalar davraning oldidan joy olgan. Biz hayajon bilan tanovotga chala boshladik. Raqqosa qizlarimiz bir qator bo'lib davraga chiqishdi, xammasi milliy lobosda raqs tusha boshlashdi. Xamma birdan chapak chalib yubordi va davrani yorib atlas ko'ylakda Go'zal paydo bo'lib qizlar davrasiga qo'shilib raqs tusha boshladi. Mana bu men uchun kutilmagan sovg'a edi. Uning latofati oldida o'zimni yo'qotib qo'yib notalardan adasha boshldim. Ortimdan kimdir turtdi. Xayolimni jamlab musiqani ijro eta boshladim. Bayram kechasi tugagach ustozlar bizni olqishlab, o'z minnatdorchiligibi bildirishdi va qayergadir g'oyib bo'lishdi. Men xam shiyponga kirib o'z joyimga yotdim va xayollarim bilan qoldim. Bugungi oqshom qalbimda g'alayon uyg'otgandi. Bir tomonda Rohilaga bo'lgan armonli va so'nayotgan sevgim, ikkinchi tomonda yangi niholdek uyg'onayotgan va umidli bo'lgan ishtiyoq, ya'ni Go'zalning farishta misol siymosi. - Sardor, nima qilib yotibsiz, xamma sizni izlayapti? - degan yoqimli ovoz meni azobli va umidli xayollar daryosidan sug'urub oldi. Qarshimda Go'zal atlas ko'ylakda menga hjilmayib turardi. - Sizmi, kechirasiz, ozgina charchabman, bayram qanday o'tdi?- ao'radim men. - Xamma xursand, sevishganlar yolg'izlikda, yolg'izlar sevgisini izlash bilan ovora, siz esa qochib yuribsiz. Biron gap bo'ldimi? - Go'zal, menga ozgini vaqt ajrata olasizmi? Sizga aytadigan gapim bor edi. - Bitta shart bilan, avval qo'shiq autib berasiz, keyin o'ylab ko'raman.- dedi u xam bo'sh kelmay. Men rozi bo'lib tashqariga chiqdim. Davra xamon qizg'in, xamma o'z istedodini ko'rsatardi. Go'zal meni surib o'rtaga chiqardi, Farhod yugurib kelib qo'limga tor tutqazdi. Sahnaga chiqqach qaysi qo'shiqni kuylashni o'ylab qoldim. So'ngra Sh.Jo'rayevning "birinchi muhabbatim" qo'shig'ini ayta boshladim. Yana ko'z oldimda Rohila va Go'zalning chehralari namoyon bo'la boshladi. Xamma jim. Qo'shiq tugadi. Men sekinlik bilan chetga chiqdim. Go'zal oldimga kelib.: - Ana endi men sizni tinglayman.- dedi. - Bilasizmi Go'zal, men hozirda ikki o't orasidaman.- dedim. - Bunga sabab birinchi muhabbatmi. - Siz qayerdan bilasiz?- deb shoshib qoldim. - Agar shunday bo'lsa, buni xamma biladi, chunki siz xozirgina shu qo'shiqni aytdingiz.- dedi va kulib yubordi. Uning beg'ubor kulgusi dilimga iliqlik yugurtirdi va biroz tin oldim. - Aslida xam shunday,- dedim,- Agar bilsangiz xammasi siz o'ylagandek kulgili emas, bu gaplarimdan keyin meni umuman yomon ko'rib qolasiz. Lekin men o'zimni o'nglab olishim qisman bo'lsada sizga xam bog'liq deb o'ylayman.- deya Rohilaga bo'lgan hislarim va unga yeta olmaganim xaqida ochiq aytib berdim,-Go'zal sizni ilk ko'rganimda yuragimda umidga o'xshash his uyg'otgansiz, bir kun kelib Rohilani unutaman, bunda menga yordam berishingizni istayman. Go'zal bir og'iz indamay turib ketdi. Shu tariqa bir nech kun mendan qochib yurdi. Terim mavsumi oxirlab qolgandi. Bir kun Go'zal yonimga kelib: - Sardor aka, paxtadan qaytganda menga ijaraga xona topib bera olasizmi? Xar qalay shaxarliksiz, yotoqxonada yashash menga to'g'ri kelmaydi, narxi qancha bo'lsayam roziman.- dedi. Man rozi bo'ldim. Paxta tugadi. Xamma institutga qaytdi. O'rin-ko'rpalar yotoqxonaga joylashtirilgach dekan xammaga 3 kunga uyga borib kelishga ruxsat berdi. Go'zal hamuyiga ketdi, men ota-onam oldiga bordim. Ular mendan qayerda yashashga qaror qilganimni so'rashdi. Men xamon qarorimdan qaytmaganimni, bu ko'cha menga Rohilani yodga solishini aytdim. - O'g'lim, ijaraga odam topdingmi, bizga uni puli kerakmas, ishdaligimizda uydan zxabardor bo'lib tursa bo'ldi.- dedi onam. Yodimga Go'zal keldi. - Bitta kursdoshim bor, faqat meni tanishlaringni aytmaysizlar.- dedim. Uch kun zerikarli o'tdi, endi xayollarimni Go'zal zabt etgandi. Ammo Rohilaga bolgan muhabbatim xam so'nmagandi. Nihoyat bir qarorga keldim, Rohilaga yetisha olmasligim aniq ekan, Go'zalni ham unutish osonmasligini his qildim. O'tmishimni ortga surib, yangi hayot boshlash imkonim bor ekan, taqdirimni Go'zal bilan bog'lashga ahd qildim. Dushanba xamma o'qishga qaytgan, bir-birini 3 kunda sog'inishganidan barcha o'z do'stlari va dugonalari bilan quchodlashib ko'rishardi. Men esa faqat bir insonni, menga qdrli va umrim mazmuniga aylanayotgan Go'zalni izlash bilan ovoraman. Mana u, xovliga atlas ko'ylak va boshida ro'mol bilan asta qadam tashlab kirib kelardi. U oddiy qishloq qizlaridek kiyinga, boshqalardan ajralib turar va nihoyatda chiroyli edi. Men uning oldiga yugurib bordim, nima deyishimni bilmay: - Salom, Go'zal. Men sizga ijaraga ut topdim. Ijarachi qarindoshim, pulini faqat so'rasa berasiz, so'ramasa uzatib yurmang, xafa bo'lishadi.- dedim dabdurustdan. - Salom, raxmat. O'zim xam shu masalada o'ylanib keluvdim. Manzilini barasizmi? - Sizni bir yo'la buyumlaringiz bilan kuzatib qo'yaman.- dedim. Darslar tugagach taksofondan oyimga qo'ng'iroq qilib uyga odam borishini va xonamdagi buyum va suratlarni yashirib qo'yishini iltimos qildim. So'ng Go'zal bilan yotoqqa kirib uning buyumlarini olib biznikiga yo'l oldik. Ko'chamizga yaqinlashganda Go'zalni aldaganim va Rohilaga duch kelib qolish xavotori menga tinchlik bermasdi. Amallab darvozamizga yetib kelib darvozamiz qo'ng'irog'ini bosdim. Eshikni oyim ochdi. - Salom xola.- dedim otimga. Oyim menga bir o'qrayib qaradiyu, sir bermay: - Kel bolam,- dedi,- bu o'sha aytgan ijarachingmi, odobi yuzidan ko'rinib turibdi, kelin qilgan odam armonlarini unutishi aniq, nima deding, bolam?- dedi oyim menga kinoya bilan. Go'zal bu gaplarda xijolat tortib uyalgancha oyimga salom berd. Men xam nima deyishimni bilmay: - Xaligi, anovi... Bilmadim.- dedim dovdirab. - Qani qizim, siz ichkariga kirib joylashing, sizga esa o'g'lim ruxsat, yotoqxonangizga ketavering.- dedi oyim. Bu gaplardan so'n oyimni Go'zaldan rashk qila boshladim. Ularning ortidan endi xovliga kirmoqchi edin, oyim menga qaramay darvozani berkitib oldi. Man esa so'ppayib ko'chada qolib ketdim. Bundan xam jaxlim chiqar, xam kulgim kelardi, lekin eng asosiysi men Go'zalni o'zim xoxlagan payt ko'ra olishimga imkon tug'ilgandi. Xursand xolda yotoqqa qaytardim. Ko'nglimda jo'shqinlik. Baland ovozda shunday deb baqirgim kelardi - "SALOM MUHABBAT...." Qissamiz shu yerda yakun topishi xam mumkin edi, ammo oldinda Sardorning baxtli va qayg'uli xayoti aks etadi. Ilovalarda fikringizni madaniyat doirasida qoldirasiz degan umiddaman. Imlo xatolarim uchun uzr.